ഓണം വരുന്ന കാര്യം മറന്നോ?
അതെ, ഇന്നു അത്തം ആണ്. ഇന്നു മുതല് പൂക്കളം ഇട്ടു തുടങ്ങണം. ഇനി ഓരോ ദിവസവും പൂക്കളം ഇടണം. പത്തു ദിവസം. ഓരോ ദിവസവും പുതിയ ഒരു ഇനം പൂവ് കൂടി ഇടണം. ഇന്നു ഒരു ഇനം പൂവ്. നാളെ രണ്ടെണ്ണം. പിന്നെ മൂന്നു, നാല്.... അങ്ങനെ പത്താം നാള് തിരുവോണം. അന്ന് നമ്മളെയെല്ലാം കാണാന് മാവേലി തമ്പുരാന് വരും.
(ഒരു കാര്യം ഓര്ക്കുന്നു... ഒന്നാം ക്ലാസ്സില് പഠിക്കുമ്പോള് ക്ലാസ്സില് വല്ലപ്പോഴും മാത്രം പോകുന്ന എന്നെ അന്ന് കൂട്ടുകാര് "മാവേലി" എന്ന് വിളിക്കുമായിരുന്നു. അന്ന് അതിന്റെ അര്ത്ഥം അറിയില്ലായിരുന്നു എങ്കിലും ഇപ്പൊ അറിയാം..)
ഓണം എന്നും എല്ലാര്ക്കും ഒരു രസമുള്ള അനുഭവം തന്നെ ആണ് അല്ലേ? കുട്ടിക്കാലത്ത് പൂക്കളം ഇടുന്നതും തിരുവോണ നാളില് പുത്തന് ഓണക്കോടിയും അണിഞ്ഞു അമ്പലത്തില് പോകുന്നതും ഊഞ്ഞാല് ആടുന്നതും പന്ത് കളിക്കുന്നതും... ഓണസദ്യ കഴിക്കാന് എന്തൊരു ഇഷ്ടമാണ്... നമുക്കെല്ലാം ഐശ്വര്യം മാത്രം സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ഓണം കൂടി എത്തിപ്പോയി... ആഘോഷിക്കണ്ടേ? വേണം.
ഇന്നു എന്റെ ജിമെയില് തുറന്നപ്പോള് ഒരു മെയില് - ഓര്ക്കുട്ട് സ്ക്രാപ്പ് കിട്ടുമ്പോള് വരുന്ന മെയില് ഇല്ലേ? - അത് തന്നെ. അയച്ചത് ശ്രീധീഷ് സര്. (അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരിന്റെ അര്ത്ഥം എന്താണെന്ന് ഇപ്പോഴും അറിയില്ല...) എന്നെ കോളേജില് പഠിപ്പിച്ച സര് ആണ്. അദ്ദേഹത്തിന് എന്തോ ഒരു ഓപ്പറേഷന് ആണെന്ന് കേട്ടിരുന്നു. അത് എന്താണെന്ന് ഞാന് ഒരു സ്ക്രാപ്പ് അയച്ചു. ഇന്നു മറുപടി കണ്ടു. മുട്ടില് എന്തോ ഒരു പൊട്ടല്. (cartilage എന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാന് വിക്കിപീഡിയ തപ്പിയാണ് അര്ത്ഥം കണ്ടുപിടിച്ചത്.. പാവം ഞാന്..!)
എന്റെ ബ്ലോഗ് അദ്ദേഹം വായിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞു... ഹായ്, അപ്പോള് ഞാന് ഇവിടെ ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നതൊക്കെ വായിക്കാന് ആരെങ്കിലുമൊക്കെ ഉണ്ട് അല്ലേ..? സന്തോഷമായി... :)
കഴിഞ്ഞയാഴ്ച ഞാനും മിഥുനും കൂടി "പുതിയ മുഖം" കണ്ടു. ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ദീപന് എന്നൊരു പുതിയ സംവിധായകന് കൂടി മലയാളത്തിലേക്ക് കടന്നു വരുകയാണ്. ആദ്യത്തെ ചിത്രം കൊള്ളാം. നന്നായിട്ടുണ്ട് കേട്ടോ. ഈ സിനിമ പ്രിഥ്വിരാജിന്റെ കൂടെ "പുതിയ" മുഖം ആണ്. (ഈ ബ്ലോഗില് നേരത്തെ ഞാന് എഴുതിയ "തിരക്കഥ" യിലും ഇപ്പൊ എഴുതുന്ന "പുതിയ മുഖം" ലും അഭിനയിക്കുന്നത് പ്രിഥ്വിരാജും പ്രിയാമണിയും ആണെന്നത് യാദൃശ്ചികം...)
ഇന്റര്വെല് വരെ അല്പം ഇഴയുന്ന സിനിമ ആണ്. എന്നാല് ഇന്റര്വെല് കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ നമ്മള് സീറ്റില് നിന്നും എഴുനേറ്റു നിന്നു മാത്രമെ കാണൂ.. അത്രയ്ക്ക് ഉദ്വേഗ ജനകമാണ് ചിത്രം. ഇംഗ്ലീഷില് പറഞ്ഞാല് "excellent thriller". ഒന്നുകൂടി കാണാന് അവസരം കിട്ടിയാല് കാണാം. എന്തായാലും പുതിയ പുതിയ പ്രതിഭകള്ക്ക് ആശംസകള്.
ഓണം ഇങ്ങെത്തി. നല്ലൊരു ഓണം ആകട്ടെ ഇക്കൊല്ലവും എന്ന് നമുക്കു പ്രാര്ത്ഥിക്കാം. എല്ലാര്ക്കും എന്റെ ഓണാശംസകള്...!
Sunday, August 23, 2009
Tuesday, August 11, 2009
തിരക്കഥ വെറുമൊരു സിനിമ അല്ല...
രാജ്യം മുഴുവനും പന്നിപ്പനി പിടിപെട്ടിരിക്കുന്നു. ഞാന് ഒരു ഗ്രാമവാസി ആണ്. പന്നിപ്പനി അല്ലെങ്കിലും വേറെ എന്തോ ഒരു പനി എനിക്കും പിടിപെട്ടു... അത് പന്നിപ്പനി അല്ല എന്ന് ഞാന് തന്നെ ആണ് തീരുമാനിച്ചത്... (ഈശ്വരാ, ഇതു പന്നിപ്പനി ആകല്ലേ...) എന്തായാലും ഡോക്ടറിനെ കാണാന് ഇതുവരെ പോയില്ല. പോയാല് അടുത്ത രണ്ടു മാസത്തേക്ക് കഞ്ഞിക്ക് പകരം തിന്നു വിശപ്പ് മാറ്റാന് ഒരു പാട്ട ഗുളിക കിട്ടും. അതിന്റെ ചിലവോ, അടുത്ത മൂന്നു മാസത്തേക്ക് കഞ്ഞി വെയ്ക്കാനുള്ള പൈസ ആകും. അതുകൊണ്ട് ഞാന് തല്ക്കാലം പാരസെറ്റമോള് കഴിച്ചു പിടിച്ചു നില്ക്കുന്നു. എന്തിനാ വെറുതെ ചിലവുണ്ടാക്കി വീട്ടുകാരെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നത്? അല്ലെ?
ഇന്നു പനി ഉണ്ടായിരുന്നു. കിടക്കാന് വയ്യാത്തതുകൊണ്ട് എഴുനേറ്റിരുന്നു. എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം എന്ന് തോന്നി. അപ്പോഴാണ് തിരക്കഥ എന്ന ചിത്രത്തിന്റെ കാര്യം ഓര്ത്തത്. കുറച്ചു നാള് മുന്പ് മിഥുന് അത് കണ്ടു വളരെ ഇഷ്ടമായി എന്ന് പറഞ്ഞു. കുറേകാലം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും ഒരു നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന ചിത്രം കണ്ടു എന്ന് അവന് പറഞ്ഞു. എനിക്കും കാണാന് തോന്നി, പക്ഷെ സമയം കിട്ടിയില്ല. രണ്ടു ദിവസം മുന്പ് ഐഡിയ ഏര്പ്പെടുത്തിയ ഒരു അവാര്ഡ് പരിപാടിയില തിരക്കഥ കുറെ അവാര്ഡ് വാങ്ങിക്കൂട്ടി എന്ന് ന്യൂസ് വന്നു. അപ്പോള് തിരക്കഥ കാണണം എന്ന് ഉറച്ചു. ഇന്നു പനി പിടിച്ചത് അത് കാണാന് ഒരു അവസരമായി.
കണ്ടു. തിരക്കഥ കണ്ടു. അതിനെ കുറിച്ചു പറയട്ടെ?
എങ്ങനെ തുടങ്ങണം, എവിടെ തുടങ്ങണം എന്ന് അറിയില്ല. പക്ഷെ, ഒന്നു അറിയാം. "തിരക്കഥ" ഒരു സിനിമ മാത്രമല്ല. അതിനും അപ്പുറം എന്തൊക്കെയോ ആണ്. ഒരു നല്ല കലാസൃഷ്ടി. അതിന്റെ സംവിധാനം രഞ്ജിത്ത് ആണ്. ആദ്യമേ, ഇത്തരമൊരു അത്ഭുത ചിത്രം തന്നതിന് അദ്ദേഹത്തിന് ആയിരം ആശംസകള്.
ഒരു ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് ആണ് ഈ കഥ. സ്നേഹിക്കാന് വേണ്ടി അടുക്കുന്ന രണ്ടു മനസുകള്. പരസ്പരം ഒരുപാടു സ്നേഹിക്കുന്നു. പിന്നെ എന്തോ ഒരു തെറ്റിധാരണയില് അകലുന്നു. പിന്നെ പതിനാറു വര്ഷങ്ങള് കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും കാണുമ്പോള്... ആ തെറ്റിദ്ധാരണ പരസ്പരം മനസിലാക്കുന്നു. ആ നിമിഷത്തില് അവള് മരണത്തോട് അടുക്കുകയാണ്. കാന്സര് പിടിപെട്ടു അവള് മരണത്തെ വരിക്കാന് തയ്യാറായി നില്ക്കുന്നു. അപ്പോഴാണ് അയാള് വരുന്നതും, സത്യം എല്ലാം പരസ്പരം പറയുന്നതും. പിന്നെ അവര് ഒറ്റയ്ക്ക് അവരുടെ പ്രണയം ആരംഭിച്ച മലമുകളിലെ ആ clouds end എന്ന വീട്ടിലേക്ക് പോകുകയാണ്. അവിടെ എത്തുമ്പോള് അവരുടെ മനസ് ശൂന്യമാണ്. കഴിഞ്ഞ പതിനാറു വര്ഷങ്ങള് അവര്ക്കിടയില് അകലം മാത്രം വിതച്ചാണ് കടന്നുപോയത്. അവള് അപ്പോള് അവന്റെ മടിയില് കിടന്നു "എനിക്ക് മരിക്കണ്ട" എന്ന് പറയുകയാണ്.. പക്ഷെ വിധി എന്താകും? ആ ചോദ്യം പ്രേക്ഷകര്ക്ക് നല്കി സിനിമ അവിടെ അവസാനിക്കുന്നു. ആ ചോദ്യം ഒരു നൊമ്പരമായി എല്ലാരുടെയും മനസ്സില് നിറയും...
മാളവിക എന്ന കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിച്ച പ്രിയാമണി ആ കഥാപാത്രം ഒത്തിരി നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പലപ്പോഴും അഭിനയത്തില് ഒത്തിരി പ്രത്യേകതകള് കണ്ടു. ഒരുപാടു നന്നായിരിക്കുന്നു. അതുപോലെ അജയ് എന്ന കഥാപാത്രം അവതരിപ്പിച്ച അനൂപ് മേനോന്. പുതുമുഖ താരം ആയിരുന്നു എങ്കിലും അദ്ദേഹം ഒരു വ്യത്യസ്തമായ അഭിനയ ശൈലി കൊണ്ടു പ്രേക്ഷകരുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റി. നല്ല ഒരു ശബ്ദം കൂടി അദ്ദേഹത്തിനുണ്ട്. പിന്നെ പുതിയ തലമുറയിലെ സംവിധായകന്റെ റോള് അവതരിപ്പിച്ച പ്രിഥ്വിരാജ്, സംവൃത അവരെല്ലാം പതിവു പോലെ തന്നെ, അവരുടേതായ ഒരു ശൈലിയില് കഥാപാത്രം ചെയ്തു. പ്രിഥ്വിരാജ് അതില് ഒരു പ്രധാന റോള് ആണ് ചെയ്യുന്നത്. അത് നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
എന്തായാലും ഒത്തിരി നല്ല ചിത്രമാണ്. എല്ലാരും കാണണം. അതിലെ അഭിനയം, കഥ പറയുന്ന ശൈലി, ശരത് ചെയ്ത പാട്ടുകള്... എല്ലാം കൊണ്ടും ഒരു അത്ഭുത ചിത്രം.
ഇന്നു പനി ഉണ്ടായിരുന്നു. കിടക്കാന് വയ്യാത്തതുകൊണ്ട് എഴുനേറ്റിരുന്നു. എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം എന്ന് തോന്നി. അപ്പോഴാണ് തിരക്കഥ എന്ന ചിത്രത്തിന്റെ കാര്യം ഓര്ത്തത്. കുറച്ചു നാള് മുന്പ് മിഥുന് അത് കണ്ടു വളരെ ഇഷ്ടമായി എന്ന് പറഞ്ഞു. കുറേകാലം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും ഒരു നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന ചിത്രം കണ്ടു എന്ന് അവന് പറഞ്ഞു. എനിക്കും കാണാന് തോന്നി, പക്ഷെ സമയം കിട്ടിയില്ല. രണ്ടു ദിവസം മുന്പ് ഐഡിയ ഏര്പ്പെടുത്തിയ ഒരു അവാര്ഡ് പരിപാടിയില തിരക്കഥ കുറെ അവാര്ഡ് വാങ്ങിക്കൂട്ടി എന്ന് ന്യൂസ് വന്നു. അപ്പോള് തിരക്കഥ കാണണം എന്ന് ഉറച്ചു. ഇന്നു പനി പിടിച്ചത് അത് കാണാന് ഒരു അവസരമായി.
കണ്ടു. തിരക്കഥ കണ്ടു. അതിനെ കുറിച്ചു പറയട്ടെ?
എങ്ങനെ തുടങ്ങണം, എവിടെ തുടങ്ങണം എന്ന് അറിയില്ല. പക്ഷെ, ഒന്നു അറിയാം. "തിരക്കഥ" ഒരു സിനിമ മാത്രമല്ല. അതിനും അപ്പുറം എന്തൊക്കെയോ ആണ്. ഒരു നല്ല കലാസൃഷ്ടി. അതിന്റെ സംവിധാനം രഞ്ജിത്ത് ആണ്. ആദ്യമേ, ഇത്തരമൊരു അത്ഭുത ചിത്രം തന്നതിന് അദ്ദേഹത്തിന് ആയിരം ആശംസകള്.
ഒരു ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് ആണ് ഈ കഥ. സ്നേഹിക്കാന് വേണ്ടി അടുക്കുന്ന രണ്ടു മനസുകള്. പരസ്പരം ഒരുപാടു സ്നേഹിക്കുന്നു. പിന്നെ എന്തോ ഒരു തെറ്റിധാരണയില് അകലുന്നു. പിന്നെ പതിനാറു വര്ഷങ്ങള് കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും കാണുമ്പോള്... ആ തെറ്റിദ്ധാരണ പരസ്പരം മനസിലാക്കുന്നു. ആ നിമിഷത്തില് അവള് മരണത്തോട് അടുക്കുകയാണ്. കാന്സര് പിടിപെട്ടു അവള് മരണത്തെ വരിക്കാന് തയ്യാറായി നില്ക്കുന്നു. അപ്പോഴാണ് അയാള് വരുന്നതും, സത്യം എല്ലാം പരസ്പരം പറയുന്നതും. പിന്നെ അവര് ഒറ്റയ്ക്ക് അവരുടെ പ്രണയം ആരംഭിച്ച മലമുകളിലെ ആ clouds end എന്ന വീട്ടിലേക്ക് പോകുകയാണ്. അവിടെ എത്തുമ്പോള് അവരുടെ മനസ് ശൂന്യമാണ്. കഴിഞ്ഞ പതിനാറു വര്ഷങ്ങള് അവര്ക്കിടയില് അകലം മാത്രം വിതച്ചാണ് കടന്നുപോയത്. അവള് അപ്പോള് അവന്റെ മടിയില് കിടന്നു "എനിക്ക് മരിക്കണ്ട" എന്ന് പറയുകയാണ്.. പക്ഷെ വിധി എന്താകും? ആ ചോദ്യം പ്രേക്ഷകര്ക്ക് നല്കി സിനിമ അവിടെ അവസാനിക്കുന്നു. ആ ചോദ്യം ഒരു നൊമ്പരമായി എല്ലാരുടെയും മനസ്സില് നിറയും...
മാളവിക എന്ന കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിച്ച പ്രിയാമണി ആ കഥാപാത്രം ഒത്തിരി നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പലപ്പോഴും അഭിനയത്തില് ഒത്തിരി പ്രത്യേകതകള് കണ്ടു. ഒരുപാടു നന്നായിരിക്കുന്നു. അതുപോലെ അജയ് എന്ന കഥാപാത്രം അവതരിപ്പിച്ച അനൂപ് മേനോന്. പുതുമുഖ താരം ആയിരുന്നു എങ്കിലും അദ്ദേഹം ഒരു വ്യത്യസ്തമായ അഭിനയ ശൈലി കൊണ്ടു പ്രേക്ഷകരുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റി. നല്ല ഒരു ശബ്ദം കൂടി അദ്ദേഹത്തിനുണ്ട്. പിന്നെ പുതിയ തലമുറയിലെ സംവിധായകന്റെ റോള് അവതരിപ്പിച്ച പ്രിഥ്വിരാജ്, സംവൃത അവരെല്ലാം പതിവു പോലെ തന്നെ, അവരുടേതായ ഒരു ശൈലിയില് കഥാപാത്രം ചെയ്തു. പ്രിഥ്വിരാജ് അതില് ഒരു പ്രധാന റോള് ആണ് ചെയ്യുന്നത്. അത് നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
എന്തായാലും ഒത്തിരി നല്ല ചിത്രമാണ്. എല്ലാരും കാണണം. അതിലെ അഭിനയം, കഥ പറയുന്ന ശൈലി, ശരത് ചെയ്ത പാട്ടുകള്... എല്ലാം കൊണ്ടും ഒരു അത്ഭുത ചിത്രം.
Saturday, August 08, 2009
ഇന്നലെ ഒരു അപൂര്വ ദിനം.
അതെ, ഇന്നലെ, അതായത് 2009 ഓഗസ്റ്റ് 7 ഒരു അപൂര്വ ദിനം തന്നെ ആയിരുന്നു. എന്താണെന്ന് ഇപ്പൊ ഏകദേശം എല്ലാര്ക്കും അറിയാമായിരിക്കണം. ഞാന് പറയാം.
ഇന്നലെ ഉച്ചക്ക് 12:34 pm ആയപ്പോള് ഒരു അത്ഭുതം ഉണ്ടായി. ഈ നൂറ്റാണ്ടിലെ, ഈ സഹസ്രാബ്ദത്തിലെ ഒരു അപൂര്വ നിമിഷം. അപ്പോള് സമയം ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു:
12:34:56 7-8-9 [that's 12:34:56 pm at 07-08-2009 ]
ഈ ഒരു അപൂര്വ നിമിഷം ഉണ്ടാകാന് ഇനി അടുത്ത സഹസ്രാബ്ദം വരെ കാത്തിരിക്കണം. അതിന് അന്ന് നമ്മളും ഈ ബ്ലോഗും ഒക്കെ ഉണ്ടായിട്ടു വേണ്ടേ? എന്തായാലും ഈ ലോകം ഇനി ഒരു 200 വര്ഷത്തിനും അപ്പുറത്തേക്ക് പോകുമോ എന്ന് സംശയം ആണ്... ആര്ക്കറിയാം?
ഇതുപോലെ, കമ്പ്യൂട്ടര് പ്രേമികള്ക്ക് വളരെ പ്രടാനപ്പെട്ട ഒരു നിമിഷം ആയിരുന്നു ഫെബ്രുവരി 13, 2009 എന്നത്.
അന്നത്തെ പ്രത്യേകത എന്താണെന്നോ? അതും പറയാം.
യൂണിക്സ്, യൂണിക്സ് പോലുള്ള മറ്റു കമ്പ്യൂട്ടര് മുതലായവയില് സമയം കണക്കാക്കുന്നത് 1970 ജനുവരി 1 മുതല് കടന്നു പോയ സെക്കന്റുകളുടെ എണ്ണം ആയിട്ടാണ്. അതൊരു വലിയ സംഖ്യ ആണ്. "പോസിക്സ് ടൈം" എന്നാണു ഈ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ പേര്. (POSIX TIME in Wikipedia). ഈ കഴിഞ്ഞ ഫെബ്രുവരി 13 നു അത് നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ ഒരു സംഖ്യ ആയി. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല് ഫെബ്രുവരി 13, 11:31:30pm. അന്ന് ആ നിമിഷത്തില് ആ സംഖ്യ ഇതായിരുന്നു:
1234567890
അതൊക്കെ എന്തുമാകട്ടെ, നമുക്കു ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങിവരാം.
പുതിയ കോഴ്സ് പഠിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് തുടങ്ങി. മിക്കവാറും കുറേപ്പേരെ എന്നും കാണാറുണ്ട്. എന്നാലും പുതിയ ജീവിതം കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയില് പഴയ തമാശ ഇല്ല. അല്പം ഗൌരവമായി കാര്യങ്ങള് നീക്കുന്നു. എന്തെങ്കിലും ഒരു ബിസിനെസ്സ് തുടങ്ങാന് ഏറ്റവും അത്യാവശ്യം പണം ആണെന്ന് പഠിച്ചു. പണം മാത്രം പോരാ, അല്പം കഴിവും ഉണ്ടെങ്കില് വിജയിക്കാം. പിന്നെ എല്ലാം ഭാഗ്യം പോലെ. അനുഭവങ്ങള് താനേ ഉണ്ടാകും. അതൊക്കെ അധ്യാപകരാകും. ജീവിതം അവിടന്ന് പഠിച്ചു തുടങ്ങും. അങ്ങനെ ജീവിത യാത്രയിലെ കപ്പിത്താന് നമ്മള് തന്നെ ആകും. ഇത്രയും കാലം വീട്ടുകാര് നയിച്ച ഈ കപ്പല് ഇനി മുങ്ങാതെ കൊണ്ടുപോകേണ്ടത് നമ്മുടെ കടമ ആണ്.. അല്ലേ?
കുറച്ചു നേരമായി എഴുതുന്നു. കണ്ണുകള് അടയുന്നതുപോലെ.. ഉറക്കം വരുന്നു... പോകാം... അല്ലെങ്കില് ഇന്നു കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നില് ഉറങ്ങിവീഴും. ബൈ..
ഇന്നലെ ഉച്ചക്ക് 12:34 pm ആയപ്പോള് ഒരു അത്ഭുതം ഉണ്ടായി. ഈ നൂറ്റാണ്ടിലെ, ഈ സഹസ്രാബ്ദത്തിലെ ഒരു അപൂര്വ നിമിഷം. അപ്പോള് സമയം ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു:
12:34:56 7-8-9 [that's 12:34:56 pm at 07-08-2009 ]
ഈ ഒരു അപൂര്വ നിമിഷം ഉണ്ടാകാന് ഇനി അടുത്ത സഹസ്രാബ്ദം വരെ കാത്തിരിക്കണം. അതിന് അന്ന് നമ്മളും ഈ ബ്ലോഗും ഒക്കെ ഉണ്ടായിട്ടു വേണ്ടേ? എന്തായാലും ഈ ലോകം ഇനി ഒരു 200 വര്ഷത്തിനും അപ്പുറത്തേക്ക് പോകുമോ എന്ന് സംശയം ആണ്... ആര്ക്കറിയാം?
ഇതുപോലെ, കമ്പ്യൂട്ടര് പ്രേമികള്ക്ക് വളരെ പ്രടാനപ്പെട്ട ഒരു നിമിഷം ആയിരുന്നു ഫെബ്രുവരി 13, 2009 എന്നത്.
അന്നത്തെ പ്രത്യേകത എന്താണെന്നോ? അതും പറയാം.
യൂണിക്സ്, യൂണിക്സ് പോലുള്ള മറ്റു കമ്പ്യൂട്ടര് മുതലായവയില് സമയം കണക്കാക്കുന്നത് 1970 ജനുവരി 1 മുതല് കടന്നു പോയ സെക്കന്റുകളുടെ എണ്ണം ആയിട്ടാണ്. അതൊരു വലിയ സംഖ്യ ആണ്. "പോസിക്സ് ടൈം" എന്നാണു ഈ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ പേര്. (POSIX TIME in Wikipedia). ഈ കഴിഞ്ഞ ഫെബ്രുവരി 13 നു അത് നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ ഒരു സംഖ്യ ആയി. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല് ഫെബ്രുവരി 13, 11:31:30pm. അന്ന് ആ നിമിഷത്തില് ആ സംഖ്യ ഇതായിരുന്നു:
1234567890
അതൊക്കെ എന്തുമാകട്ടെ, നമുക്കു ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങിവരാം.
പുതിയ കോഴ്സ് പഠിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് തുടങ്ങി. മിക്കവാറും കുറേപ്പേരെ എന്നും കാണാറുണ്ട്. എന്നാലും പുതിയ ജീവിതം കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയില് പഴയ തമാശ ഇല്ല. അല്പം ഗൌരവമായി കാര്യങ്ങള് നീക്കുന്നു. എന്തെങ്കിലും ഒരു ബിസിനെസ്സ് തുടങ്ങാന് ഏറ്റവും അത്യാവശ്യം പണം ആണെന്ന് പഠിച്ചു. പണം മാത്രം പോരാ, അല്പം കഴിവും ഉണ്ടെങ്കില് വിജയിക്കാം. പിന്നെ എല്ലാം ഭാഗ്യം പോലെ. അനുഭവങ്ങള് താനേ ഉണ്ടാകും. അതൊക്കെ അധ്യാപകരാകും. ജീവിതം അവിടന്ന് പഠിച്ചു തുടങ്ങും. അങ്ങനെ ജീവിത യാത്രയിലെ കപ്പിത്താന് നമ്മള് തന്നെ ആകും. ഇത്രയും കാലം വീട്ടുകാര് നയിച്ച ഈ കപ്പല് ഇനി മുങ്ങാതെ കൊണ്ടുപോകേണ്ടത് നമ്മുടെ കടമ ആണ്.. അല്ലേ?
കുറച്ചു നേരമായി എഴുതുന്നു. കണ്ണുകള് അടയുന്നതുപോലെ.. ഉറക്കം വരുന്നു... പോകാം... അല്ലെങ്കില് ഇന്നു കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നില് ഉറങ്ങിവീഴും. ബൈ..
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
കോളേജ് ജീവിതം കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം ഞങ്ങള് തിരുവനന്തപുരത്തു താമസിക്കുന്ന കുറെ സുഹൃത്തുക്കള് മിക്കവാറും അവധി ദിവസങ്ങളില് ഒത്തുകൂടുകയും, സിനിമ ക...
-
മഴയെ സ്നേഹിച്ച പെണ്കുട്ടി. ഓരോ തവണ മഴ പൊഴിയുമ്പോഴും അവള് മതിമറന്നു സന്തോഷിച്ചു. ഓരോ തുള്ളി മഴയും അവളുടെ മനസ്സില് ആയിരം മുത്തുകള് വാരി...
-
അടുത്തിടെയാണ് ഒരു തവളയുടെ ഫേസ്ബുക്ക് പ്രൊഫൈല് ശ്രദ്ധയില്പ്പെട്ടത്. ഓപ്പണ് ചെയ്തു നോക്കിയപ്പോള് കൌതുകമുളവാക്കുന്ന കുറെയേറെ പോസ്റ്റുകള...
