ഒരു വര്ഷം കടന്നുപോയത് അറിഞ്ഞതേയില്ല. എത്ര പെട്ടെന്നാണ് സമയം മുന്നോട്ടു കുതിക്കുന്നത്? നമ്മളെയും, നമ്മുടെ ഓര്മകളെയുമൊക്കെ പിന്നിലാക്കി കാലം യാത്രയാകുമ്പോള്, നമ്മുടെയെല്ലാം മനസിന്റെ താളില് നിന്നും കൊഴിഞ്ഞുപോകുന്നത് ഒരു വലിയ വര്ഷം ആണ്. കഴിഞ്ഞുപോയ വര്ഷം നമുക്കെല്ലാം പല അനുഭവങ്ങള് ആണ് തന്നത്. ഇനി പുതിയ പ്രതീക്ഷകളോടെ ആണ് വരുന്ന 2010 നമ്മളെല്ലാം കാത്തിരിക്കുന്നത്.
Wish You a Very Happy New Year..!
കഴിഞ്ഞ വര്ഷം ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള് എന്റെ മനസ്സില് ഒരുപാട് നല്ല ഓര്മ്മകള് ആണ് വരുന്നത്. എന്റെ കോളേജ് ജീവിതം അവസാനിക്കുന്ന കുറെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന ഓര്മ്മകള് കൂടെ ഉണ്ട്. അതിന്റെയൊപ്പം കുറെ നല്ല ഓര്മകളും. എനിക്ക് ഈ കൊഴിഞ്ഞുപോകുന്ന 2009 സാമാന്യം നല്ല ഒരു വര്ഷം ആയിരുന്നു എന്ന് വേണം കരുതാന്. വേദനിപ്പിക്കാന് അധികം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. എന്നാല് അമിതമായി സന്തോഷിക്കാനും ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. മൊത്തത്തില് നോക്കുമ്പോള് ഒരു "above average" എന്നൊക്കെ പറയാം.
കോളേജ് ജീവിതത്തില് ഒരുപാട് അനുഭവങ്ങള് ലഭിച്ച വര്ഷമായിരുന്നു 2009. നാല് വര്ഷം കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്ന കൂട്ടുകാരെ പിരിഞ്ഞതും, പലരും പലവഴിക്ക് യാത്രയായതും ഒക്കെ ഇനി മനസ്സില് എന്നെന്നും ഒരു കാത്തിരിപ്പിന്റെ വിത്ത് വിതച്ചിട്ടാണ് പോയത്. പഴയതുപോലെ ഇനി ഒരുമിച്ചു നടക്കാനോ ക്ലാസ്സില് ബഹളം വയ്ക്കാനോ കഴിയില്ല എന്നറിയാം. എന്നാലും മനസ് വെറുതെ കൊതിച്ചുപോകുന്നു. ഇതിനിടെ ഞങ്ങളുടെ രണ്ടു ക്ലാസ്സ്മേറ്റ്സ് വിവാഹിതരായി. അശ്വതിയും പാര്വതിയും. ഇങ്ങനെ ഓരോ വിവാഹം വരുമ്പോള് ആണ് പഴയ കൂട്ടുകാരെ വീണ്ടും ഒരുമിച്ചു കാണാന് അവസരം കിട്ടുന്നത്.
അതെ, ഓര്ക്കുട്ട്, ചാറ്റിങ്, ഇ-മെയില്, ഫേസ്ബുക്ക് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ഒരുപാട് സംഭവങ്ങള് ഉണ്ട്. അതൊക്കെ എത്ര തന്നെ മുകളില് ആയാലും, നമ്മള് നേരിട്ട് കാണുന്നതിന്റെയും , ബഹളം വയ്ക്കുന്നതിന്റെയും, പരദൂഷണം പറയുന്നതിന്റെയും ഒക്കെ ഒരു "അനുഭൂതി" കിട്ടില്ലല്ലോ. അതിനു ഓര്ക്കുട്ട് പോരാ, അതിനു പഴയ ക്ലാസ്സ് തന്നെ വേണം. ആ കോളേജ് ക്യാമ്പസ് തന്നെ വേണം.
കൂടെ പഠിച്ചവരില് കുറേപേര്ക്ക് ജോലി കിട്ടി. കുറേപേര് ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം പ്ലാന് ചെയ്യുന്നു. ഞാനും അതുപോലെ പഠനത്തിലേക്ക് തിരിയാന് ആണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. ഒരിക്കലും കൂടുതല് പഠിക്കണമെന്ന് മനസ്സില് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കോളേജ് ജീവിതം അവസാനിച്ച സമയത്ത് മനസ്സില് എന്തൊക്കെയോ പുതിയ മാറ്റങ്ങള് ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഇനിയും പഠിക്കണം എന്ന് മനസ് പറഞ്ഞു. അവസാന പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു റിസള്ട്ട് വന്നപ്പോള് ഞാന് ഒരു ദിവസം പ്രിസിപ്പലിനെ കാണാന് പോയി. എന്റെ റിസള്ട്ട് കണ്ടിട്ട് അവര് എന്നോട് പറഞ്ഞത് ഞാന് കൂടുതല് പഠിക്കാന് പോകണം എന്നാണ്. അത് കേട്ടപ്പോള് സന്തോഷം തോന്നി. ഇനി പഠിക്കണം എന്ന തീരുമാനത്തില് ഉറച്ചു. അതിന്റെ കൂടെ സ്വന്തമായി പൈസ ഉണ്ടാക്കാന് അല്പം ടീച്ചിംഗ്, ഡിസൈനിംഗ്, പ്രോഗ്രാമ്മിംഗ് ഒക്കെ ചെയ്യുന്നു. തല്ക്കാലം സ്വയം പിടിച്ചു നില്ക്കാനുള്ള വഴി ദൈവം സഹായിച്ചു കിട്ടുന്നുണ്ട്.
പിന്നെ സ്വന്തമായി ഒരു ലാപ്ടോപ് കിട്ടിയ വര്ഷം. HP Pavilion dv4. ഇപ്പോള് സ്വന്തമായി ഓരോന്ന് ചെയ്യാന് ഒരു വഴി കിട്ടി. പക്ഷെ ഇപ്പോഴും വീട്ടില് internet എത്തിയില്ല എന്നൊരു വിഷമം ബാക്കി. വീട്ടിലെ ഫോണ് ചത്തു. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച ഫോണ് ബില് അടച്ചു. ഇനി അപേക്ഷ കൊടുക്കണം. പിന്നെ സ്ഥിരമുള്ള "ഒച്ച് ഇഴയുന്ന പരിപാടി" ഉണ്ടാകും. അത് കാത്തിരിക്കാം.
ഇനിയും പറഞ്ഞാല് എഴുതിയെഴുതി തീരാത്ത ഒരുപാട് ഓര്മ്മകള് ഉണ്ട്. ഇത്രയും നേരം എന്റെ 2009 നെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞു. ഇനി പൊതുവില് ഒന്ന് നോക്കാം?
ആദ്യം പറയേണ്ടത് ഓസ്കാര് അവാര്ഡ് തന്നെയാണ്. ഒരു മലയാളി ആദ്യമായി ഓസ്കാര് വാങ്ങിയ വര്ഷം. റസൂല് പൂക്കുട്ടി എന്നും വാര്ത്തകളില് നിറയുന്നു. ഹാ, എ. ആര്. റഹ്മാനെ മറന്നില്ല കേട്ടോ. അദ്ദേഹത്തിനും പൂച്ചെണ്ട്. പിന്നെ ഓര്മയില് എന്തൊക്കെ ഉണ്ട്? മൈക്കിള് ജാക്ക്സണ് ലോകത്തോട് വിട പറഞ്ഞു. ഒബാമ പ്രസിഡന്റ് ആയി. പിന്നെ ഈ കൊച്ചു കേരളത്തില് പതിവുപോലെ കൊള്ള, കൊലപാതകം, ഹര്ത്താല് ഒക്കെ പൂര്വാധികം ഭംഗിയായി അരങ്ങേറി. നമ്മുടെ സിനിമ ലോകത്ത് നിന്നും നമ്മുടെയെല്ലാം പ്രിയപ്പെട്ട ലോഹിതദാസ്, മുരളി, രാജന് പി ദേവ് ഒക്കെ നമ്മോടു വിട പറഞ്ഞ വര്ഷം. അവരൊക്കെ എന്നെന്നും മലയാളിയുടെ ഓര്മകളിലെ നിറഞ്ഞ താരങ്ങളാണ്.
വരുന്ന വര്ഷത്തില് നമുക്ക് നല്ല നല്ല കാര്യങ്ങള് പ്രതീക്ഷിക്കാം. ഒരാഴ്ച കഴിയും മുന്പേ തെറ്റിക്കാന് വേണ്ടി പുതുവത്സര പ്രതിജ്ഞകള് എടുക്കാം... :-) എല്ലായിടത്തും കേട്ട ഒരു കാര്യമാണ് 2012 ആകുമ്പോള് ലോകം അവസാനിക്കുമെന്ന് .. :-? (ചിരിക്കണ്ട, ആ സിനിമ കണ്ടാല് അത് സത്യമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കും...) എന്തായാലും ഇങ്ങനെ പോയാല് ലോകം അവസാനിക്കും. അതുവരെ ഈ ജീവിതം ആസ്വദിക്കാം എന്ന് കരുതാം ...
ഇനി വരുന്ന വര്ഷം എല്ലാര്ക്കും ഒരു നല്ല വര്ഷം ആയിരിക്കട്ടെ എന്ന് ആശംസിക്കുന്നു...
Have a Happy 2010..!
Thursday, December 31, 2009
Friday, November 20, 2009
ജന്മദിനം...
നാളെ എന്റെ ജന്മദിനം ആണ്. ഈ പാവം (..പാവമോ? ആര്...? ഞാനോ?... ) ഈ ഭൂമിയില് പിറന്നു വീണിട്ടു നാളെ 22 വര്ഷങ്ങള് തികയുന്നു. ഈ കാലം കൊണ്ടു എന്തൊക്കെ ഞാന് നേടി എന്ന് ചോദിച്ചാല്...???
ഹാ, അങ്ങനെ എല്ലാരും സ്വയം ഒരു ആത്മപരിശോധന നടത്തുന്ന സമയം ആണല്ലോ ജന്മദിനവും പുതുവര്ഷവും ഒക്കെ... അല്ലെ? ഞാനും അതുപോലെ എന്നോട് തന്നെ ഒന്നു ചോദിച്ചു - ഞാന് എന്തൊക്കെ നേടി...?
ഇതു തന്നെയാണ് ഞാന് കഴിഞ്ഞ ജന്മദിനത്തിലും എന്നോട് ചോദിച്ചത്. അന്ന് കിട്ടിയ ഉത്തരം അന്ന് ഞാന് എഴുതുകയും ചെയ്തു. അന്ന് കിട്ടിയതിനേക്കാള് കൂടുതല് ഇന്നു എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയോ? കിട്ടിയെന്നു മനസ് പറയുന്നു. എന്തൊക്കെയോ കിട്ടി... (അടി അല്ല കേട്ടോ.. )
അയ്യോ .. ഇപ്പോഴും വീട്ടില് ഫോണ് കിട്ടിയിട്ടില്ല... ഉടനെ കിട്ടുമെന്ന് പ്രതീക്ഷ... ജന്മദിന പ്രതീക്ഷ.
ജീവിതത്തിന്റെ പ്രതീക്ഷകളുമായി ഇരുപത്തി മൂന്നാമത്തെ വര്ഷത്തിലേക്ക്... വീണ്ടും കാണാം.
ഹാ, അങ്ങനെ എല്ലാരും സ്വയം ഒരു ആത്മപരിശോധന നടത്തുന്ന സമയം ആണല്ലോ ജന്മദിനവും പുതുവര്ഷവും ഒക്കെ... അല്ലെ? ഞാനും അതുപോലെ എന്നോട് തന്നെ ഒന്നു ചോദിച്ചു - ഞാന് എന്തൊക്കെ നേടി...?
ഇതു തന്നെയാണ് ഞാന് കഴിഞ്ഞ ജന്മദിനത്തിലും എന്നോട് ചോദിച്ചത്. അന്ന് കിട്ടിയ ഉത്തരം അന്ന് ഞാന് എഴുതുകയും ചെയ്തു. അന്ന് കിട്ടിയതിനേക്കാള് കൂടുതല് ഇന്നു എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയോ? കിട്ടിയെന്നു മനസ് പറയുന്നു. എന്തൊക്കെയോ കിട്ടി... (അടി അല്ല കേട്ടോ.. )
അയ്യോ .. ഇപ്പോഴും വീട്ടില് ഫോണ് കിട്ടിയിട്ടില്ല... ഉടനെ കിട്ടുമെന്ന് പ്രതീക്ഷ... ജന്മദിന പ്രതീക്ഷ.
ജീവിതത്തിന്റെ പ്രതീക്ഷകളുമായി ഇരുപത്തി മൂന്നാമത്തെ വര്ഷത്തിലേക്ക്... വീണ്ടും കാണാം.
Monday, November 02, 2009
തല്ക്കാലം വിട... പക്ഷെ ഞാന് മടങ്ങിവരും...
എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ബ്ലോഗ്ഗര് കൂട്ടുകാരെ,
എന്റെ വീട്ടിലെ ഇന്റര്നെറ്റ് കണക്ഷന് ബി എസ് എന് എല് വളരെ സന്തോഷത്തോടെ കട്ട് ചെയ്ത കാര്യം വളരെ ദുഃഖത്തോടെ അറിയിക്കട്ടെ...
വീട്ടില് അച്ഛനും എനിക്കും മൊബൈല് ഉള്ളതുകൊണ്ടും പിന്നെ ഞാന് മാത്രമാണ് കൂടുതലും ഇന്റര്നെറ്റ് ഉപയോഗിക്കുന്നത് എന്നതുകൊണ്ടും നമ്മുടെ വീട്ടിലെ സന്തത സഹചാരിയായ പാവം ലാന്ഡ് ലൈന് ആരും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ ബില് അടയ്കാതെ മൃതിയടഞ്ഞു. പിന്നെ ഇപ്പോള് പുതിയ വീട്ടിലേക്ക് താമസം മാറി. അവിടെ പുതിയ കണക്ഷന് എത്തിയില്ല.
പുറത്തുള്ള മറ്റു കമ്പ്യൂട്ടറില് നിന്നും ഗൂഗിള് അക്കൗണ്ട് എടുക്കാനുള്ള മടി കാരണം ആണ് എന്റെ ബ്ലോഗിങ്ങ് ശീലം ഇവിടെ അല്പം നിന്നുപോയത്...
എന്തായാലും ഞാന് പൂര്വാധികം ശക്തിയോടെ തിരികെ വരും...
ഞാന് പഴശ്ശിരാജ കണ്ടു. എല്ലാരും കാണണം. അത്രയ്ക്ക് കിടിലം സിനിമ..! ഞാന് ഇനി ഒരു രണ്ടു തവണ കൂടി കാണും... സത്യം...
പഴശ്ശിയെ കുറിച്ചു ഇനിയും ഒരുപാടു പറയണം... അതൊക്കെ ഇനി ഞാന് വരുമ്പോള് പറയാം...
കൂടിപ്പോയാല് രണ്ടു ആഴ്ച.... അതിനുള്ളില് ഞാന് ബൂലോഗത്ത് തിരിച്ചെത്തും...
എല്ലാപേര്ക്കും ആശംസകള്...
സ്നേഹത്തോടെ,
വിഷ്ണു.
എന്റെ വീട്ടിലെ ഇന്റര്നെറ്റ് കണക്ഷന് ബി എസ് എന് എല് വളരെ സന്തോഷത്തോടെ കട്ട് ചെയ്ത കാര്യം വളരെ ദുഃഖത്തോടെ അറിയിക്കട്ടെ...
വീട്ടില് അച്ഛനും എനിക്കും മൊബൈല് ഉള്ളതുകൊണ്ടും പിന്നെ ഞാന് മാത്രമാണ് കൂടുതലും ഇന്റര്നെറ്റ് ഉപയോഗിക്കുന്നത് എന്നതുകൊണ്ടും നമ്മുടെ വീട്ടിലെ സന്തത സഹചാരിയായ പാവം ലാന്ഡ് ലൈന് ആരും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ ബില് അടയ്കാതെ മൃതിയടഞ്ഞു. പിന്നെ ഇപ്പോള് പുതിയ വീട്ടിലേക്ക് താമസം മാറി. അവിടെ പുതിയ കണക്ഷന് എത്തിയില്ല.
പുറത്തുള്ള മറ്റു കമ്പ്യൂട്ടറില് നിന്നും ഗൂഗിള് അക്കൗണ്ട് എടുക്കാനുള്ള മടി കാരണം ആണ് എന്റെ ബ്ലോഗിങ്ങ് ശീലം ഇവിടെ അല്പം നിന്നുപോയത്...
എന്തായാലും ഞാന് പൂര്വാധികം ശക്തിയോടെ തിരികെ വരും...
ഞാന് പഴശ്ശിരാജ കണ്ടു. എല്ലാരും കാണണം. അത്രയ്ക്ക് കിടിലം സിനിമ..! ഞാന് ഇനി ഒരു രണ്ടു തവണ കൂടി കാണും... സത്യം...
പഴശ്ശിയെ കുറിച്ചു ഇനിയും ഒരുപാടു പറയണം... അതൊക്കെ ഇനി ഞാന് വരുമ്പോള് പറയാം...
കൂടിപ്പോയാല് രണ്ടു ആഴ്ച.... അതിനുള്ളില് ഞാന് ബൂലോഗത്ത് തിരിച്ചെത്തും...
എല്ലാപേര്ക്കും ആശംസകള്...
സ്നേഹത്തോടെ,
വിഷ്ണു.
Sunday, August 23, 2009
ഓണം വന്നു. ഇന്ന് അത്തം.
ഓണം വരുന്ന കാര്യം മറന്നോ?
അതെ, ഇന്നു അത്തം ആണ്. ഇന്നു മുതല് പൂക്കളം ഇട്ടു തുടങ്ങണം. ഇനി ഓരോ ദിവസവും പൂക്കളം ഇടണം. പത്തു ദിവസം. ഓരോ ദിവസവും പുതിയ ഒരു ഇനം പൂവ് കൂടി ഇടണം. ഇന്നു ഒരു ഇനം പൂവ്. നാളെ രണ്ടെണ്ണം. പിന്നെ മൂന്നു, നാല്.... അങ്ങനെ പത്താം നാള് തിരുവോണം. അന്ന് നമ്മളെയെല്ലാം കാണാന് മാവേലി തമ്പുരാന് വരും.
(ഒരു കാര്യം ഓര്ക്കുന്നു... ഒന്നാം ക്ലാസ്സില് പഠിക്കുമ്പോള് ക്ലാസ്സില് വല്ലപ്പോഴും മാത്രം പോകുന്ന എന്നെ അന്ന് കൂട്ടുകാര് "മാവേലി" എന്ന് വിളിക്കുമായിരുന്നു. അന്ന് അതിന്റെ അര്ത്ഥം അറിയില്ലായിരുന്നു എങ്കിലും ഇപ്പൊ അറിയാം..)
ഓണം എന്നും എല്ലാര്ക്കും ഒരു രസമുള്ള അനുഭവം തന്നെ ആണ് അല്ലേ? കുട്ടിക്കാലത്ത് പൂക്കളം ഇടുന്നതും തിരുവോണ നാളില് പുത്തന് ഓണക്കോടിയും അണിഞ്ഞു അമ്പലത്തില് പോകുന്നതും ഊഞ്ഞാല് ആടുന്നതും പന്ത് കളിക്കുന്നതും... ഓണസദ്യ കഴിക്കാന് എന്തൊരു ഇഷ്ടമാണ്... നമുക്കെല്ലാം ഐശ്വര്യം മാത്രം സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ഓണം കൂടി എത്തിപ്പോയി... ആഘോഷിക്കണ്ടേ? വേണം.
ഇന്നു എന്റെ ജിമെയില് തുറന്നപ്പോള് ഒരു മെയില് - ഓര്ക്കുട്ട് സ്ക്രാപ്പ് കിട്ടുമ്പോള് വരുന്ന മെയില് ഇല്ലേ? - അത് തന്നെ. അയച്ചത് ശ്രീധീഷ് സര്. (അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരിന്റെ അര്ത്ഥം എന്താണെന്ന് ഇപ്പോഴും അറിയില്ല...) എന്നെ കോളേജില് പഠിപ്പിച്ച സര് ആണ്. അദ്ദേഹത്തിന് എന്തോ ഒരു ഓപ്പറേഷന് ആണെന്ന് കേട്ടിരുന്നു. അത് എന്താണെന്ന് ഞാന് ഒരു സ്ക്രാപ്പ് അയച്ചു. ഇന്നു മറുപടി കണ്ടു. മുട്ടില് എന്തോ ഒരു പൊട്ടല്. (cartilage എന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാന് വിക്കിപീഡിയ തപ്പിയാണ് അര്ത്ഥം കണ്ടുപിടിച്ചത്.. പാവം ഞാന്..!)
എന്റെ ബ്ലോഗ് അദ്ദേഹം വായിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞു... ഹായ്, അപ്പോള് ഞാന് ഇവിടെ ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നതൊക്കെ വായിക്കാന് ആരെങ്കിലുമൊക്കെ ഉണ്ട് അല്ലേ..? സന്തോഷമായി... :)
കഴിഞ്ഞയാഴ്ച ഞാനും മിഥുനും കൂടി "പുതിയ മുഖം" കണ്ടു. ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ദീപന് എന്നൊരു പുതിയ സംവിധായകന് കൂടി മലയാളത്തിലേക്ക് കടന്നു വരുകയാണ്. ആദ്യത്തെ ചിത്രം കൊള്ളാം. നന്നായിട്ടുണ്ട് കേട്ടോ. ഈ സിനിമ പ്രിഥ്വിരാജിന്റെ കൂടെ "പുതിയ" മുഖം ആണ്. (ഈ ബ്ലോഗില് നേരത്തെ ഞാന് എഴുതിയ "തിരക്കഥ" യിലും ഇപ്പൊ എഴുതുന്ന "പുതിയ മുഖം" ലും അഭിനയിക്കുന്നത് പ്രിഥ്വിരാജും പ്രിയാമണിയും ആണെന്നത് യാദൃശ്ചികം...)
ഇന്റര്വെല് വരെ അല്പം ഇഴയുന്ന സിനിമ ആണ്. എന്നാല് ഇന്റര്വെല് കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ നമ്മള് സീറ്റില് നിന്നും എഴുനേറ്റു നിന്നു മാത്രമെ കാണൂ.. അത്രയ്ക്ക് ഉദ്വേഗ ജനകമാണ് ചിത്രം. ഇംഗ്ലീഷില് പറഞ്ഞാല് "excellent thriller". ഒന്നുകൂടി കാണാന് അവസരം കിട്ടിയാല് കാണാം. എന്തായാലും പുതിയ പുതിയ പ്രതിഭകള്ക്ക് ആശംസകള്.
ഓണം ഇങ്ങെത്തി. നല്ലൊരു ഓണം ആകട്ടെ ഇക്കൊല്ലവും എന്ന് നമുക്കു പ്രാര്ത്ഥിക്കാം. എല്ലാര്ക്കും എന്റെ ഓണാശംസകള്...!
അതെ, ഇന്നു അത്തം ആണ്. ഇന്നു മുതല് പൂക്കളം ഇട്ടു തുടങ്ങണം. ഇനി ഓരോ ദിവസവും പൂക്കളം ഇടണം. പത്തു ദിവസം. ഓരോ ദിവസവും പുതിയ ഒരു ഇനം പൂവ് കൂടി ഇടണം. ഇന്നു ഒരു ഇനം പൂവ്. നാളെ രണ്ടെണ്ണം. പിന്നെ മൂന്നു, നാല്.... അങ്ങനെ പത്താം നാള് തിരുവോണം. അന്ന് നമ്മളെയെല്ലാം കാണാന് മാവേലി തമ്പുരാന് വരും.
(ഒരു കാര്യം ഓര്ക്കുന്നു... ഒന്നാം ക്ലാസ്സില് പഠിക്കുമ്പോള് ക്ലാസ്സില് വല്ലപ്പോഴും മാത്രം പോകുന്ന എന്നെ അന്ന് കൂട്ടുകാര് "മാവേലി" എന്ന് വിളിക്കുമായിരുന്നു. അന്ന് അതിന്റെ അര്ത്ഥം അറിയില്ലായിരുന്നു എങ്കിലും ഇപ്പൊ അറിയാം..)
ഓണം എന്നും എല്ലാര്ക്കും ഒരു രസമുള്ള അനുഭവം തന്നെ ആണ് അല്ലേ? കുട്ടിക്കാലത്ത് പൂക്കളം ഇടുന്നതും തിരുവോണ നാളില് പുത്തന് ഓണക്കോടിയും അണിഞ്ഞു അമ്പലത്തില് പോകുന്നതും ഊഞ്ഞാല് ആടുന്നതും പന്ത് കളിക്കുന്നതും... ഓണസദ്യ കഴിക്കാന് എന്തൊരു ഇഷ്ടമാണ്... നമുക്കെല്ലാം ഐശ്വര്യം മാത്രം സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ഓണം കൂടി എത്തിപ്പോയി... ആഘോഷിക്കണ്ടേ? വേണം.
ഇന്നു എന്റെ ജിമെയില് തുറന്നപ്പോള് ഒരു മെയില് - ഓര്ക്കുട്ട് സ്ക്രാപ്പ് കിട്ടുമ്പോള് വരുന്ന മെയില് ഇല്ലേ? - അത് തന്നെ. അയച്ചത് ശ്രീധീഷ് സര്. (അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരിന്റെ അര്ത്ഥം എന്താണെന്ന് ഇപ്പോഴും അറിയില്ല...) എന്നെ കോളേജില് പഠിപ്പിച്ച സര് ആണ്. അദ്ദേഹത്തിന് എന്തോ ഒരു ഓപ്പറേഷന് ആണെന്ന് കേട്ടിരുന്നു. അത് എന്താണെന്ന് ഞാന് ഒരു സ്ക്രാപ്പ് അയച്ചു. ഇന്നു മറുപടി കണ്ടു. മുട്ടില് എന്തോ ഒരു പൊട്ടല്. (cartilage എന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാന് വിക്കിപീഡിയ തപ്പിയാണ് അര്ത്ഥം കണ്ടുപിടിച്ചത്.. പാവം ഞാന്..!)
എന്റെ ബ്ലോഗ് അദ്ദേഹം വായിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞു... ഹായ്, അപ്പോള് ഞാന് ഇവിടെ ഇങ്ങനെ എഴുതുന്നതൊക്കെ വായിക്കാന് ആരെങ്കിലുമൊക്കെ ഉണ്ട് അല്ലേ..? സന്തോഷമായി... :)
കഴിഞ്ഞയാഴ്ച ഞാനും മിഥുനും കൂടി "പുതിയ മുഖം" കണ്ടു. ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ദീപന് എന്നൊരു പുതിയ സംവിധായകന് കൂടി മലയാളത്തിലേക്ക് കടന്നു വരുകയാണ്. ആദ്യത്തെ ചിത്രം കൊള്ളാം. നന്നായിട്ടുണ്ട് കേട്ടോ. ഈ സിനിമ പ്രിഥ്വിരാജിന്റെ കൂടെ "പുതിയ" മുഖം ആണ്. (ഈ ബ്ലോഗില് നേരത്തെ ഞാന് എഴുതിയ "തിരക്കഥ" യിലും ഇപ്പൊ എഴുതുന്ന "പുതിയ മുഖം" ലും അഭിനയിക്കുന്നത് പ്രിഥ്വിരാജും പ്രിയാമണിയും ആണെന്നത് യാദൃശ്ചികം...)
ഇന്റര്വെല് വരെ അല്പം ഇഴയുന്ന സിനിമ ആണ്. എന്നാല് ഇന്റര്വെല് കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ നമ്മള് സീറ്റില് നിന്നും എഴുനേറ്റു നിന്നു മാത്രമെ കാണൂ.. അത്രയ്ക്ക് ഉദ്വേഗ ജനകമാണ് ചിത്രം. ഇംഗ്ലീഷില് പറഞ്ഞാല് "excellent thriller". ഒന്നുകൂടി കാണാന് അവസരം കിട്ടിയാല് കാണാം. എന്തായാലും പുതിയ പുതിയ പ്രതിഭകള്ക്ക് ആശംസകള്.
ഓണം ഇങ്ങെത്തി. നല്ലൊരു ഓണം ആകട്ടെ ഇക്കൊല്ലവും എന്ന് നമുക്കു പ്രാര്ത്ഥിക്കാം. എല്ലാര്ക്കും എന്റെ ഓണാശംസകള്...!
Tuesday, August 11, 2009
തിരക്കഥ വെറുമൊരു സിനിമ അല്ല...
രാജ്യം മുഴുവനും പന്നിപ്പനി പിടിപെട്ടിരിക്കുന്നു. ഞാന് ഒരു ഗ്രാമവാസി ആണ്. പന്നിപ്പനി അല്ലെങ്കിലും വേറെ എന്തോ ഒരു പനി എനിക്കും പിടിപെട്ടു... അത് പന്നിപ്പനി അല്ല എന്ന് ഞാന് തന്നെ ആണ് തീരുമാനിച്ചത്... (ഈശ്വരാ, ഇതു പന്നിപ്പനി ആകല്ലേ...) എന്തായാലും ഡോക്ടറിനെ കാണാന് ഇതുവരെ പോയില്ല. പോയാല് അടുത്ത രണ്ടു മാസത്തേക്ക് കഞ്ഞിക്ക് പകരം തിന്നു വിശപ്പ് മാറ്റാന് ഒരു പാട്ട ഗുളിക കിട്ടും. അതിന്റെ ചിലവോ, അടുത്ത മൂന്നു മാസത്തേക്ക് കഞ്ഞി വെയ്ക്കാനുള്ള പൈസ ആകും. അതുകൊണ്ട് ഞാന് തല്ക്കാലം പാരസെറ്റമോള് കഴിച്ചു പിടിച്ചു നില്ക്കുന്നു. എന്തിനാ വെറുതെ ചിലവുണ്ടാക്കി വീട്ടുകാരെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നത്? അല്ലെ?
ഇന്നു പനി ഉണ്ടായിരുന്നു. കിടക്കാന് വയ്യാത്തതുകൊണ്ട് എഴുനേറ്റിരുന്നു. എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം എന്ന് തോന്നി. അപ്പോഴാണ് തിരക്കഥ എന്ന ചിത്രത്തിന്റെ കാര്യം ഓര്ത്തത്. കുറച്ചു നാള് മുന്പ് മിഥുന് അത് കണ്ടു വളരെ ഇഷ്ടമായി എന്ന് പറഞ്ഞു. കുറേകാലം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും ഒരു നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന ചിത്രം കണ്ടു എന്ന് അവന് പറഞ്ഞു. എനിക്കും കാണാന് തോന്നി, പക്ഷെ സമയം കിട്ടിയില്ല. രണ്ടു ദിവസം മുന്പ് ഐഡിയ ഏര്പ്പെടുത്തിയ ഒരു അവാര്ഡ് പരിപാടിയില തിരക്കഥ കുറെ അവാര്ഡ് വാങ്ങിക്കൂട്ടി എന്ന് ന്യൂസ് വന്നു. അപ്പോള് തിരക്കഥ കാണണം എന്ന് ഉറച്ചു. ഇന്നു പനി പിടിച്ചത് അത് കാണാന് ഒരു അവസരമായി.
കണ്ടു. തിരക്കഥ കണ്ടു. അതിനെ കുറിച്ചു പറയട്ടെ?
എങ്ങനെ തുടങ്ങണം, എവിടെ തുടങ്ങണം എന്ന് അറിയില്ല. പക്ഷെ, ഒന്നു അറിയാം. "തിരക്കഥ" ഒരു സിനിമ മാത്രമല്ല. അതിനും അപ്പുറം എന്തൊക്കെയോ ആണ്. ഒരു നല്ല കലാസൃഷ്ടി. അതിന്റെ സംവിധാനം രഞ്ജിത്ത് ആണ്. ആദ്യമേ, ഇത്തരമൊരു അത്ഭുത ചിത്രം തന്നതിന് അദ്ദേഹത്തിന് ആയിരം ആശംസകള്.
ഒരു ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് ആണ് ഈ കഥ. സ്നേഹിക്കാന് വേണ്ടി അടുക്കുന്ന രണ്ടു മനസുകള്. പരസ്പരം ഒരുപാടു സ്നേഹിക്കുന്നു. പിന്നെ എന്തോ ഒരു തെറ്റിധാരണയില് അകലുന്നു. പിന്നെ പതിനാറു വര്ഷങ്ങള് കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും കാണുമ്പോള്... ആ തെറ്റിദ്ധാരണ പരസ്പരം മനസിലാക്കുന്നു. ആ നിമിഷത്തില് അവള് മരണത്തോട് അടുക്കുകയാണ്. കാന്സര് പിടിപെട്ടു അവള് മരണത്തെ വരിക്കാന് തയ്യാറായി നില്ക്കുന്നു. അപ്പോഴാണ് അയാള് വരുന്നതും, സത്യം എല്ലാം പരസ്പരം പറയുന്നതും. പിന്നെ അവര് ഒറ്റയ്ക്ക് അവരുടെ പ്രണയം ആരംഭിച്ച മലമുകളിലെ ആ clouds end എന്ന വീട്ടിലേക്ക് പോകുകയാണ്. അവിടെ എത്തുമ്പോള് അവരുടെ മനസ് ശൂന്യമാണ്. കഴിഞ്ഞ പതിനാറു വര്ഷങ്ങള് അവര്ക്കിടയില് അകലം മാത്രം വിതച്ചാണ് കടന്നുപോയത്. അവള് അപ്പോള് അവന്റെ മടിയില് കിടന്നു "എനിക്ക് മരിക്കണ്ട" എന്ന് പറയുകയാണ്.. പക്ഷെ വിധി എന്താകും? ആ ചോദ്യം പ്രേക്ഷകര്ക്ക് നല്കി സിനിമ അവിടെ അവസാനിക്കുന്നു. ആ ചോദ്യം ഒരു നൊമ്പരമായി എല്ലാരുടെയും മനസ്സില് നിറയും...
മാളവിക എന്ന കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിച്ച പ്രിയാമണി ആ കഥാപാത്രം ഒത്തിരി നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പലപ്പോഴും അഭിനയത്തില് ഒത്തിരി പ്രത്യേകതകള് കണ്ടു. ഒരുപാടു നന്നായിരിക്കുന്നു. അതുപോലെ അജയ് എന്ന കഥാപാത്രം അവതരിപ്പിച്ച അനൂപ് മേനോന്. പുതുമുഖ താരം ആയിരുന്നു എങ്കിലും അദ്ദേഹം ഒരു വ്യത്യസ്തമായ അഭിനയ ശൈലി കൊണ്ടു പ്രേക്ഷകരുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റി. നല്ല ഒരു ശബ്ദം കൂടി അദ്ദേഹത്തിനുണ്ട്. പിന്നെ പുതിയ തലമുറയിലെ സംവിധായകന്റെ റോള് അവതരിപ്പിച്ച പ്രിഥ്വിരാജ്, സംവൃത അവരെല്ലാം പതിവു പോലെ തന്നെ, അവരുടേതായ ഒരു ശൈലിയില് കഥാപാത്രം ചെയ്തു. പ്രിഥ്വിരാജ് അതില് ഒരു പ്രധാന റോള് ആണ് ചെയ്യുന്നത്. അത് നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
എന്തായാലും ഒത്തിരി നല്ല ചിത്രമാണ്. എല്ലാരും കാണണം. അതിലെ അഭിനയം, കഥ പറയുന്ന ശൈലി, ശരത് ചെയ്ത പാട്ടുകള്... എല്ലാം കൊണ്ടും ഒരു അത്ഭുത ചിത്രം.
ഇന്നു പനി ഉണ്ടായിരുന്നു. കിടക്കാന് വയ്യാത്തതുകൊണ്ട് എഴുനേറ്റിരുന്നു. എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം എന്ന് തോന്നി. അപ്പോഴാണ് തിരക്കഥ എന്ന ചിത്രത്തിന്റെ കാര്യം ഓര്ത്തത്. കുറച്ചു നാള് മുന്പ് മിഥുന് അത് കണ്ടു വളരെ ഇഷ്ടമായി എന്ന് പറഞ്ഞു. കുറേകാലം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും ഒരു നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന ചിത്രം കണ്ടു എന്ന് അവന് പറഞ്ഞു. എനിക്കും കാണാന് തോന്നി, പക്ഷെ സമയം കിട്ടിയില്ല. രണ്ടു ദിവസം മുന്പ് ഐഡിയ ഏര്പ്പെടുത്തിയ ഒരു അവാര്ഡ് പരിപാടിയില തിരക്കഥ കുറെ അവാര്ഡ് വാങ്ങിക്കൂട്ടി എന്ന് ന്യൂസ് വന്നു. അപ്പോള് തിരക്കഥ കാണണം എന്ന് ഉറച്ചു. ഇന്നു പനി പിടിച്ചത് അത് കാണാന് ഒരു അവസരമായി.
കണ്ടു. തിരക്കഥ കണ്ടു. അതിനെ കുറിച്ചു പറയട്ടെ?
എങ്ങനെ തുടങ്ങണം, എവിടെ തുടങ്ങണം എന്ന് അറിയില്ല. പക്ഷെ, ഒന്നു അറിയാം. "തിരക്കഥ" ഒരു സിനിമ മാത്രമല്ല. അതിനും അപ്പുറം എന്തൊക്കെയോ ആണ്. ഒരു നല്ല കലാസൃഷ്ടി. അതിന്റെ സംവിധാനം രഞ്ജിത്ത് ആണ്. ആദ്യമേ, ഇത്തരമൊരു അത്ഭുത ചിത്രം തന്നതിന് അദ്ദേഹത്തിന് ആയിരം ആശംസകള്.
ഒരു ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് ആണ് ഈ കഥ. സ്നേഹിക്കാന് വേണ്ടി അടുക്കുന്ന രണ്ടു മനസുകള്. പരസ്പരം ഒരുപാടു സ്നേഹിക്കുന്നു. പിന്നെ എന്തോ ഒരു തെറ്റിധാരണയില് അകലുന്നു. പിന്നെ പതിനാറു വര്ഷങ്ങള് കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും കാണുമ്പോള്... ആ തെറ്റിദ്ധാരണ പരസ്പരം മനസിലാക്കുന്നു. ആ നിമിഷത്തില് അവള് മരണത്തോട് അടുക്കുകയാണ്. കാന്സര് പിടിപെട്ടു അവള് മരണത്തെ വരിക്കാന് തയ്യാറായി നില്ക്കുന്നു. അപ്പോഴാണ് അയാള് വരുന്നതും, സത്യം എല്ലാം പരസ്പരം പറയുന്നതും. പിന്നെ അവര് ഒറ്റയ്ക്ക് അവരുടെ പ്രണയം ആരംഭിച്ച മലമുകളിലെ ആ clouds end എന്ന വീട്ടിലേക്ക് പോകുകയാണ്. അവിടെ എത്തുമ്പോള് അവരുടെ മനസ് ശൂന്യമാണ്. കഴിഞ്ഞ പതിനാറു വര്ഷങ്ങള് അവര്ക്കിടയില് അകലം മാത്രം വിതച്ചാണ് കടന്നുപോയത്. അവള് അപ്പോള് അവന്റെ മടിയില് കിടന്നു "എനിക്ക് മരിക്കണ്ട" എന്ന് പറയുകയാണ്.. പക്ഷെ വിധി എന്താകും? ആ ചോദ്യം പ്രേക്ഷകര്ക്ക് നല്കി സിനിമ അവിടെ അവസാനിക്കുന്നു. ആ ചോദ്യം ഒരു നൊമ്പരമായി എല്ലാരുടെയും മനസ്സില് നിറയും...
മാളവിക എന്ന കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിച്ച പ്രിയാമണി ആ കഥാപാത്രം ഒത്തിരി നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പലപ്പോഴും അഭിനയത്തില് ഒത്തിരി പ്രത്യേകതകള് കണ്ടു. ഒരുപാടു നന്നായിരിക്കുന്നു. അതുപോലെ അജയ് എന്ന കഥാപാത്രം അവതരിപ്പിച്ച അനൂപ് മേനോന്. പുതുമുഖ താരം ആയിരുന്നു എങ്കിലും അദ്ദേഹം ഒരു വ്യത്യസ്തമായ അഭിനയ ശൈലി കൊണ്ടു പ്രേക്ഷകരുടെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റി. നല്ല ഒരു ശബ്ദം കൂടി അദ്ദേഹത്തിനുണ്ട്. പിന്നെ പുതിയ തലമുറയിലെ സംവിധായകന്റെ റോള് അവതരിപ്പിച്ച പ്രിഥ്വിരാജ്, സംവൃത അവരെല്ലാം പതിവു പോലെ തന്നെ, അവരുടേതായ ഒരു ശൈലിയില് കഥാപാത്രം ചെയ്തു. പ്രിഥ്വിരാജ് അതില് ഒരു പ്രധാന റോള് ആണ് ചെയ്യുന്നത്. അത് നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
എന്തായാലും ഒത്തിരി നല്ല ചിത്രമാണ്. എല്ലാരും കാണണം. അതിലെ അഭിനയം, കഥ പറയുന്ന ശൈലി, ശരത് ചെയ്ത പാട്ടുകള്... എല്ലാം കൊണ്ടും ഒരു അത്ഭുത ചിത്രം.
Saturday, August 08, 2009
ഇന്നലെ ഒരു അപൂര്വ ദിനം.
അതെ, ഇന്നലെ, അതായത് 2009 ഓഗസ്റ്റ് 7 ഒരു അപൂര്വ ദിനം തന്നെ ആയിരുന്നു. എന്താണെന്ന് ഇപ്പൊ ഏകദേശം എല്ലാര്ക്കും അറിയാമായിരിക്കണം. ഞാന് പറയാം.
ഇന്നലെ ഉച്ചക്ക് 12:34 pm ആയപ്പോള് ഒരു അത്ഭുതം ഉണ്ടായി. ഈ നൂറ്റാണ്ടിലെ, ഈ സഹസ്രാബ്ദത്തിലെ ഒരു അപൂര്വ നിമിഷം. അപ്പോള് സമയം ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു:
12:34:56 7-8-9 [that's 12:34:56 pm at 07-08-2009 ]
ഈ ഒരു അപൂര്വ നിമിഷം ഉണ്ടാകാന് ഇനി അടുത്ത സഹസ്രാബ്ദം വരെ കാത്തിരിക്കണം. അതിന് അന്ന് നമ്മളും ഈ ബ്ലോഗും ഒക്കെ ഉണ്ടായിട്ടു വേണ്ടേ? എന്തായാലും ഈ ലോകം ഇനി ഒരു 200 വര്ഷത്തിനും അപ്പുറത്തേക്ക് പോകുമോ എന്ന് സംശയം ആണ്... ആര്ക്കറിയാം?
ഇതുപോലെ, കമ്പ്യൂട്ടര് പ്രേമികള്ക്ക് വളരെ പ്രടാനപ്പെട്ട ഒരു നിമിഷം ആയിരുന്നു ഫെബ്രുവരി 13, 2009 എന്നത്.
അന്നത്തെ പ്രത്യേകത എന്താണെന്നോ? അതും പറയാം.
യൂണിക്സ്, യൂണിക്സ് പോലുള്ള മറ്റു കമ്പ്യൂട്ടര് മുതലായവയില് സമയം കണക്കാക്കുന്നത് 1970 ജനുവരി 1 മുതല് കടന്നു പോയ സെക്കന്റുകളുടെ എണ്ണം ആയിട്ടാണ്. അതൊരു വലിയ സംഖ്യ ആണ്. "പോസിക്സ് ടൈം" എന്നാണു ഈ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ പേര്. (POSIX TIME in Wikipedia). ഈ കഴിഞ്ഞ ഫെബ്രുവരി 13 നു അത് നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ ഒരു സംഖ്യ ആയി. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല് ഫെബ്രുവരി 13, 11:31:30pm. അന്ന് ആ നിമിഷത്തില് ആ സംഖ്യ ഇതായിരുന്നു:
1234567890
അതൊക്കെ എന്തുമാകട്ടെ, നമുക്കു ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങിവരാം.
പുതിയ കോഴ്സ് പഠിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് തുടങ്ങി. മിക്കവാറും കുറേപ്പേരെ എന്നും കാണാറുണ്ട്. എന്നാലും പുതിയ ജീവിതം കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയില് പഴയ തമാശ ഇല്ല. അല്പം ഗൌരവമായി കാര്യങ്ങള് നീക്കുന്നു. എന്തെങ്കിലും ഒരു ബിസിനെസ്സ് തുടങ്ങാന് ഏറ്റവും അത്യാവശ്യം പണം ആണെന്ന് പഠിച്ചു. പണം മാത്രം പോരാ, അല്പം കഴിവും ഉണ്ടെങ്കില് വിജയിക്കാം. പിന്നെ എല്ലാം ഭാഗ്യം പോലെ. അനുഭവങ്ങള് താനേ ഉണ്ടാകും. അതൊക്കെ അധ്യാപകരാകും. ജീവിതം അവിടന്ന് പഠിച്ചു തുടങ്ങും. അങ്ങനെ ജീവിത യാത്രയിലെ കപ്പിത്താന് നമ്മള് തന്നെ ആകും. ഇത്രയും കാലം വീട്ടുകാര് നയിച്ച ഈ കപ്പല് ഇനി മുങ്ങാതെ കൊണ്ടുപോകേണ്ടത് നമ്മുടെ കടമ ആണ്.. അല്ലേ?
കുറച്ചു നേരമായി എഴുതുന്നു. കണ്ണുകള് അടയുന്നതുപോലെ.. ഉറക്കം വരുന്നു... പോകാം... അല്ലെങ്കില് ഇന്നു കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നില് ഉറങ്ങിവീഴും. ബൈ..
ഇന്നലെ ഉച്ചക്ക് 12:34 pm ആയപ്പോള് ഒരു അത്ഭുതം ഉണ്ടായി. ഈ നൂറ്റാണ്ടിലെ, ഈ സഹസ്രാബ്ദത്തിലെ ഒരു അപൂര്വ നിമിഷം. അപ്പോള് സമയം ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു:
12:34:56 7-8-9 [that's 12:34:56 pm at 07-08-2009 ]
ഈ ഒരു അപൂര്വ നിമിഷം ഉണ്ടാകാന് ഇനി അടുത്ത സഹസ്രാബ്ദം വരെ കാത്തിരിക്കണം. അതിന് അന്ന് നമ്മളും ഈ ബ്ലോഗും ഒക്കെ ഉണ്ടായിട്ടു വേണ്ടേ? എന്തായാലും ഈ ലോകം ഇനി ഒരു 200 വര്ഷത്തിനും അപ്പുറത്തേക്ക് പോകുമോ എന്ന് സംശയം ആണ്... ആര്ക്കറിയാം?
ഇതുപോലെ, കമ്പ്യൂട്ടര് പ്രേമികള്ക്ക് വളരെ പ്രടാനപ്പെട്ട ഒരു നിമിഷം ആയിരുന്നു ഫെബ്രുവരി 13, 2009 എന്നത്.
അന്നത്തെ പ്രത്യേകത എന്താണെന്നോ? അതും പറയാം.
യൂണിക്സ്, യൂണിക്സ് പോലുള്ള മറ്റു കമ്പ്യൂട്ടര് മുതലായവയില് സമയം കണക്കാക്കുന്നത് 1970 ജനുവരി 1 മുതല് കടന്നു പോയ സെക്കന്റുകളുടെ എണ്ണം ആയിട്ടാണ്. അതൊരു വലിയ സംഖ്യ ആണ്. "പോസിക്സ് ടൈം" എന്നാണു ഈ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ പേര്. (POSIX TIME in Wikipedia). ഈ കഴിഞ്ഞ ഫെബ്രുവരി 13 നു അത് നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ ഒരു സംഖ്യ ആയി. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല് ഫെബ്രുവരി 13, 11:31:30pm. അന്ന് ആ നിമിഷത്തില് ആ സംഖ്യ ഇതായിരുന്നു:
1234567890
അതൊക്കെ എന്തുമാകട്ടെ, നമുക്കു ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങിവരാം.
പുതിയ കോഴ്സ് പഠിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് തുടങ്ങി. മിക്കവാറും കുറേപ്പേരെ എന്നും കാണാറുണ്ട്. എന്നാലും പുതിയ ജീവിതം കെട്ടിപ്പടുക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയില് പഴയ തമാശ ഇല്ല. അല്പം ഗൌരവമായി കാര്യങ്ങള് നീക്കുന്നു. എന്തെങ്കിലും ഒരു ബിസിനെസ്സ് തുടങ്ങാന് ഏറ്റവും അത്യാവശ്യം പണം ആണെന്ന് പഠിച്ചു. പണം മാത്രം പോരാ, അല്പം കഴിവും ഉണ്ടെങ്കില് വിജയിക്കാം. പിന്നെ എല്ലാം ഭാഗ്യം പോലെ. അനുഭവങ്ങള് താനേ ഉണ്ടാകും. അതൊക്കെ അധ്യാപകരാകും. ജീവിതം അവിടന്ന് പഠിച്ചു തുടങ്ങും. അങ്ങനെ ജീവിത യാത്രയിലെ കപ്പിത്താന് നമ്മള് തന്നെ ആകും. ഇത്രയും കാലം വീട്ടുകാര് നയിച്ച ഈ കപ്പല് ഇനി മുങ്ങാതെ കൊണ്ടുപോകേണ്ടത് നമ്മുടെ കടമ ആണ്.. അല്ലേ?
കുറച്ചു നേരമായി എഴുതുന്നു. കണ്ണുകള് അടയുന്നതുപോലെ.. ഉറക്കം വരുന്നു... പോകാം... അല്ലെങ്കില് ഇന്നു കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നില് ഉറങ്ങിവീഴും. ബൈ..
Saturday, June 13, 2009
ഒരു യുഗത്തിനു കൂടി വിരാമം...
...തീര്ന്നു.
അങ്ങനെ എന്റെ (അല്ല, ഞങ്ങളുടെ എല്ലാം) ജീവിതത്തിലെ മറ്റൊരു യുഗം കൂടി കഴിഞ്ഞു . ഈ കടന്നു പോയ നാല് വര്ഷങ്ങള്. ഇനി ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത വസന്ത കാലം.... നമ്മുടെ കോളേജ് ലൈഫ്....
ആദ്യം കോളേജില് വന്നപ്പോള് വരാന് പോകുന്ന നാല് വര്ഷങ്ങള് ജീവിതത്തില് അപൂര്വമായ ഒരു അനുഭവം ആകുമെന്ന് വിചാരിച്ചില്ല. ഒരു സാധാരണ കോളേജ് ലൈഫ്... അത് മാത്രം ആണ് മനസ്സില്. കൂട്ടുകാര്, കറക്കം, സിനിമ, പാര്ക്ക്... അങ്ങനെ.
പക്ഷെ, ആ നാല് വര്ഷങ്ങള് തുടങ്ങിയപ്പോള് മനസിലായി, ഇതുവരെ കേട്ടതൊന്നുമല്ല കോളേജ് ലൈഫ് എന്ന്. ഒരുപാടു ഒരുപാടു പുതിയ അനുഭവങ്ങളും പാഠങ്ങളും ആണ് കിട്ടിയത്. ജീവിതത്തില് പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കാലഘട്ടം. ജീവിതത്തിന്റെ വഴിത്തിരിവിലേക്കുള്ള പ്രായം. ഈ കാലത്തില് സ്വന്തം ഭാവിയെക്കുറിച്ച് എല്ലാരും സ്വപ്നം കാണുന്നു... ഓരോരോ പ്ലാന് തയ്യാറാക്കുന്നു... അപ്പോഴേക്കും കൂട്ടുകാരില് നിന്നും മധുരമുള്ളതും കയ്പ്പുള്ളതുമായ അനുഭവങ്ങള്, അതില് നിന്നെല്ലാം കിട്ടുന്ന പുതിയ അറിവുകള്... ഒരുപക്ഷെ കോളേജില് പഠിച്ചതിനേക്കാള് വിലമതിക്കുന്ന പാഠങ്ങള് ആണ് ഈ അനുഭവങ്ങള് എല്ലാം...
പുതിയ ഒരുപാടു കൂട്ടുകാര്.. ചിലര്ക്ക് കിട്ടുന്നതോ, സ്വന്തം ജീവിത പങ്കാളിയെ. പരസ്പരം സ്നേഹിക്കാനും കുറ്റം പറയാനും, അടികൂടാനും നമുക്കു ചുറ്റിനും നമ്മുടെ സ്വന്തമെന്നു മനസ് പറയുന്ന കൂട്ടുകാര്... പിന്നെ ഇടക്കിടെ പിണങ്ങാനും, നമുക്കു വേണ്ടി കാത്തിരിക്കാനും ഒക്കെ ഓരോരുത്തര് ഉണ്ടാകുന്നത് എന്ത് രസമാണ്... അവരുടെ കൂടെ പുറത്തൊക്കെ കറങ്ങാന് പോകുക, സിനിമ കാണുക, മ്യൂസിയം പോയി വായിനോക്കി ഇരിക്കുക.. സ്പോര്ട്സ് ഡേ വരുമ്പോള് മുങ്ങുക... അങ്ങനെ കൂട്ടുകാരോന്നിച്ചു എന്തെല്ലാം വേലത്തരങ്ങള്... അതൊക്കെ ഇതുവരെ കാണാത്ത ഒരു പുതിയ ലോകം. പുതിയ ജീവിതം. പുതിയ പാഠങ്ങള്.
ഇനി അങ്ങനെ ഒരു ലൈഫ് ഇല്ല എന്നറിയാം. കഴിഞ്ഞു പോയതൊന്നും തിരിച്ചു വരില്ല എന്നും അറിയാം. എന്നാലും അതൊക്കെ ഒന്നു കൂടി തിരിച്ചു കിട്ടിയെങ്കില് എന്ന് മനസ്സില് തോന്നുകയാണ്... അതെ. മനസ് അങ്ങനെയാണ്... ചിലപ്പോള് കയ്യെത്താദൂരത്തുള്ളത് നോക്കി കൊതിക്കും. അത് കിട്ടില്ല എന്നറിയാമെങ്കില്പോലും കൊതിക്കും. എന്നിട്ട് കിട്ടാതാകുമ്പോള് വല്ലാതെ വിഷമിക്കും... കൂട്ടം പിരിഞ്ഞ കൂട്ടുകാരെയും, കാലം കവര്ന്നെടുത്ത കോളേജ് ജീവിതത്തെയും നോക്കി മനസ് കൊതിക്കുകയാണ്... ഈ വസന്തകാലം ഇനിയും തളിരിടുമോ...? ഇനിയും...
തീരാതിരുന്നെങ്കില്....
അങ്ങനെ എന്റെ (അല്ല, ഞങ്ങളുടെ എല്ലാം) ജീവിതത്തിലെ മറ്റൊരു യുഗം കൂടി കഴിഞ്ഞു . ഈ കടന്നു പോയ നാല് വര്ഷങ്ങള്. ഇനി ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത വസന്ത കാലം.... നമ്മുടെ കോളേജ് ലൈഫ്....
ആദ്യം കോളേജില് വന്നപ്പോള് വരാന് പോകുന്ന നാല് വര്ഷങ്ങള് ജീവിതത്തില് അപൂര്വമായ ഒരു അനുഭവം ആകുമെന്ന് വിചാരിച്ചില്ല. ഒരു സാധാരണ കോളേജ് ലൈഫ്... അത് മാത്രം ആണ് മനസ്സില്. കൂട്ടുകാര്, കറക്കം, സിനിമ, പാര്ക്ക്... അങ്ങനെ.
പക്ഷെ, ആ നാല് വര്ഷങ്ങള് തുടങ്ങിയപ്പോള് മനസിലായി, ഇതുവരെ കേട്ടതൊന്നുമല്ല കോളേജ് ലൈഫ് എന്ന്. ഒരുപാടു ഒരുപാടു പുതിയ അനുഭവങ്ങളും പാഠങ്ങളും ആണ് കിട്ടിയത്. ജീവിതത്തില് പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കാലഘട്ടം. ജീവിതത്തിന്റെ വഴിത്തിരിവിലേക്കുള്ള പ്രായം. ഈ കാലത്തില് സ്വന്തം ഭാവിയെക്കുറിച്ച് എല്ലാരും സ്വപ്നം കാണുന്നു... ഓരോരോ പ്ലാന് തയ്യാറാക്കുന്നു... അപ്പോഴേക്കും കൂട്ടുകാരില് നിന്നും മധുരമുള്ളതും കയ്പ്പുള്ളതുമായ അനുഭവങ്ങള്, അതില് നിന്നെല്ലാം കിട്ടുന്ന പുതിയ അറിവുകള്... ഒരുപക്ഷെ കോളേജില് പഠിച്ചതിനേക്കാള് വിലമതിക്കുന്ന പാഠങ്ങള് ആണ് ഈ അനുഭവങ്ങള് എല്ലാം...
പുതിയ ഒരുപാടു കൂട്ടുകാര്.. ചിലര്ക്ക് കിട്ടുന്നതോ, സ്വന്തം ജീവിത പങ്കാളിയെ. പരസ്പരം സ്നേഹിക്കാനും കുറ്റം പറയാനും, അടികൂടാനും നമുക്കു ചുറ്റിനും നമ്മുടെ സ്വന്തമെന്നു മനസ് പറയുന്ന കൂട്ടുകാര്... പിന്നെ ഇടക്കിടെ പിണങ്ങാനും, നമുക്കു വേണ്ടി കാത്തിരിക്കാനും ഒക്കെ ഓരോരുത്തര് ഉണ്ടാകുന്നത് എന്ത് രസമാണ്... അവരുടെ കൂടെ പുറത്തൊക്കെ കറങ്ങാന് പോകുക, സിനിമ കാണുക, മ്യൂസിയം പോയി വായിനോക്കി ഇരിക്കുക.. സ്പോര്ട്സ് ഡേ വരുമ്പോള് മുങ്ങുക... അങ്ങനെ കൂട്ടുകാരോന്നിച്ചു എന്തെല്ലാം വേലത്തരങ്ങള്... അതൊക്കെ ഇതുവരെ കാണാത്ത ഒരു പുതിയ ലോകം. പുതിയ ജീവിതം. പുതിയ പാഠങ്ങള്.
ഇനി അങ്ങനെ ഒരു ലൈഫ് ഇല്ല എന്നറിയാം. കഴിഞ്ഞു പോയതൊന്നും തിരിച്ചു വരില്ല എന്നും അറിയാം. എന്നാലും അതൊക്കെ ഒന്നു കൂടി തിരിച്ചു കിട്ടിയെങ്കില് എന്ന് മനസ്സില് തോന്നുകയാണ്... അതെ. മനസ് അങ്ങനെയാണ്... ചിലപ്പോള് കയ്യെത്താദൂരത്തുള്ളത് നോക്കി കൊതിക്കും. അത് കിട്ടില്ല എന്നറിയാമെങ്കില്പോലും കൊതിക്കും. എന്നിട്ട് കിട്ടാതാകുമ്പോള് വല്ലാതെ വിഷമിക്കും... കൂട്ടം പിരിഞ്ഞ കൂട്ടുകാരെയും, കാലം കവര്ന്നെടുത്ത കോളേജ് ജീവിതത്തെയും നോക്കി മനസ് കൊതിക്കുകയാണ്... ഈ വസന്തകാലം ഇനിയും തളിരിടുമോ...? ഇനിയും...
തീരാതിരുന്നെങ്കില്....
Friday, May 29, 2009
നീണ്ട ഇടവേള... പരീക്ഷ ആണേ...
അതെ.. ബ്ലോഗില് എന്തെങ്കിലും എഴുതിയിട്ട് കുറെ നാളായി.. ഒരു മാസത്തോളം ആകുന്നു.. ഇത്രയും നീണ്ട ഇടവേള മുന്പ് വന്നിട്ടില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു...
അവസാന സെമസ്റ്റര് പരീക്ഷ ആണ്. പിന്നെ പ്രൊജക്റ്റ് ചെയ്യുന്ന തിരക്കുകള്, പിന്നെ പഠിത്തം, പാര്ട്ടി, ആഘോഷം .. അങ്ങനെ ഒരുപാട്.. എല്ലാം കൂടി ആയപ്പോള് ഒന്നു സമാധാനമായി രണ്ടക്ഷരം ഇവിടെ എഴുതാന് സമയം ഇല്ല. അതാണ് ഒരു ഇടവേള. ഇപ്പൊ ഒരു ചെറിയ "ഗ്യാപ്പ്" കിട്ടി. അതിനിടയില് ആണ് ഇവിടെ എത്തിയത്...
വീണ്ടും തിരികെ എത്തും. കൂടുതല് വിശേഷങ്ങളുമായി. അപ്പോള് കൂടുതല് പറയാം...
അതുവരെ ബൈ!
അവസാന സെമസ്റ്റര് പരീക്ഷ ആണ്. പിന്നെ പ്രൊജക്റ്റ് ചെയ്യുന്ന തിരക്കുകള്, പിന്നെ പഠിത്തം, പാര്ട്ടി, ആഘോഷം .. അങ്ങനെ ഒരുപാട്.. എല്ലാം കൂടി ആയപ്പോള് ഒന്നു സമാധാനമായി രണ്ടക്ഷരം ഇവിടെ എഴുതാന് സമയം ഇല്ല. അതാണ് ഒരു ഇടവേള. ഇപ്പൊ ഒരു ചെറിയ "ഗ്യാപ്പ്" കിട്ടി. അതിനിടയില് ആണ് ഇവിടെ എത്തിയത്...
വീണ്ടും തിരികെ എത്തും. കൂടുതല് വിശേഷങ്ങളുമായി. അപ്പോള് കൂടുതല് പറയാം...
അതുവരെ ബൈ!
Friday, May 01, 2009
കോളേജ് ജീവിതം തീര്ന്നു. ഇനി സ്വന്തം ജീവിതം...
4 വര്ഷം നീണ്ട മറ്റൊരു ജീവിത ഘട്ടം കൂടി കടന്നുപോകുന്നു. ഏതൊരാളിനും മനോഹരമായ ഒരു കാലം തന്നെയാണ് കോളേജ്. അല്ലേ?
ഇന്നലെ ഞങ്ങളുടെ final years' day ആയിരുന്നു. ബാക്കി എല്ലാ ബാച്ചും വളരെ നേരത്തെ "ആഘോഷം" നടത്തിയതുകൊണ്ട് അവരൊക്കെ മാന്യമായി സസ്പെന്ഷന് വാങ്ങി വീട്ടിലിരുന്നു. നമ്മള് മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നു കോളേജില്. എന്തൊരു രസമായിരുന്നു എന്നോ...? അടിച്ച് പൊളിച്ചു.
ഒത്തിരി അടുത്തിട്ട് പിരിയുന്നതിന്റെ ഒരു വിഷമം നേരിട്ടു അനുഭവിച്ചാലേ മനസിലാകൂ... നമ്മളെല്ലാം രാവിലെ വന്നു നമ്മുടെ projector ഓണ് ചെയ്തു പഴയ ഫോട്ടോസ്, വീഡിയോ എല്ലാം കാണിച്ചു. അതൊക്കെ കണ്ടപ്പോള്, 4 വര്ഷങ്ങള് എത്ര പെട്ടെന്ന് പോയി എന്ന് ആലോചിച്ചു... വരുമ്പോള് എല്ലാരേം കാണാന് കൊച്ചു കുട്ടികള്. ഇപ്പോഴോ, എല്ലാരും വലിയ "അണ്ണന്മാരും" "ചേച്ചിമാരും" ആയിരിക്കുന്നു. 4 വര്ഷത്തെ കോളേജ് ലൈഫ് എല്ലാരുടെയും ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ചിരിക്കുന്നു!
പിന്നെ നമ്മുടെ staff advisers വന്നു അവരുടെ വക ഒരു ചെറിയ ട്രീറ്റ് തന്നു. അവര് നമ്മളെ 3 വര്ഷം സഹിച്ചതിന് ഓസ്കാര് കൊടുക്കണം... പിന്നെ നമ്മള് അവര്ക്ക് നമ്മുടെ ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോ ഫ്രെയിം ചെയ്തത് സമ്മാനമായി കൊടുത്തു. പിന്നെ കിട്ടിയ ട്രീറ്റ് പൊതി തുറന്നു തീറ്റ മത്സരം തുടങ്ങി.
പിന്നെ ഞാനും രൂപികയും കൂടി ക്യാമറ എടുത്തു പുറത്തേക്കിറങ്ങി. കോളേജ് വിജനമായത് കാരണം കോളേജ് മുഴുവനും ഓടി നടന്നു ഫോട്ടോ എടുക്കാന് പറ്റി. കോളേജ് സ്റ്റോറില് പോയി ഫോട്ടോ എടുത്തു. പിന്നെ സ്റ്റാഫ് റൂമില് എല്ലാം കേറി ഫോട്ടോ എടുത്തു, ലാബില് കേറി... അങ്ങനെ കുറെ ഫോട്ടോസ്... പിന്നെ തിരികെ ക്ലാസ്സില് എത്തി. അപ്പോഴേക്കും ചിക്കന് ബിരിയാണി എത്തി. ഹായ്...!
പിന്നെ നമ്മുടെ ടീച്ചേഴ്സ് എല്ലാരും വന്നു. എല്ലാരും നമ്മളെപ്പറ്റി അഭിപ്രായങ്ങള് ഒക്കെ പറഞ്ഞു. അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോള് നമ്മളെല്ലാരും ഒരുമിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് തുടങ്ങി. ഒത്തിരി രസമായിരുന്നു. എന്തോ ഒരു തേങ്ങല് കാരണം ഭക്ഷണം ഇറങ്ങാന് ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപ്പെട്ടു.
അത് കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും കൈ കഴുകി തിരികെ എത്തി. പിന്നെ നമ്മുടെ ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോ പ്രിന്റ് ചെയ്ത t-shirt എടുത്തു. അല്ലാരും അതും ഇട്ടു ഒരു ഫോട്ടോ സെഷന്. പിന്നെ ആ ഷര്ട്ടില് എല്ലാരും പരസ്പരം ഓട്ടോഗ്രാഫ് എഴുതി. അതൊക്കെ ശെരിക്കും രസമായിരുന്നു. ഇനി ഒരിക്കല് പോലും തിരികെ കിട്ടാത്ത രസം...
പിന്നെ നമ്മള് വരിവരിയായി ആ ക്ലാസ്സ് വിട്ടു. മെയിന് ബ്ലോക്കില് പോയി പ്രിന്സിപ്പാളിനെ കാണാന്. അവിടെ എത്തിയപ്പോ മാഡം വന്നു. ഞങ്ങളെയെല്ലാം സന്തോഷത്തോടെ wish ചെയ്തു. പിന്നെ ഞങ്ങളോട് ഒരുമിച്ചൊരു ഫോട്ടോ. പിന്നെ മാഡം കോളേജ് വിട്ടു. ഇപ്പോള് നമ്മള് മാത്രമായി ആ കോളേജില്...
പിന്നെ നേരെ അവിടത്തെ പുല്ത്തകിടിയില് കേറി കുറെ ഫോട്ടോസ്. അതും കഴിഞ്ഞപ്പോള് കണ്ണുകെട്ടി കളിച്ചു.
അത് കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും കൂടി പടിയില് ഒരുമിച്ചിരുന്നു. ഓരോരുത്തരായി കഴിഞ്ഞ 4 വര്ഷത്തെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചു പറയാന് തുടങ്ങി. നല്ല മഴ തുടങ്ങി. ഞങ്ങള് ബ്ലോക്കിന്റെ അകത്തു കയറി. പുറത്തു പെരുമഴ. നമ്മുടെയെല്ലാം മനസ്സില് കണ്ണീര് മഴ.
എല്ലാരും ആ 4 വര്ഷത്തെ ഓര്മ്മകള് പറയുകയാണ്... കുറേപേര് ചെയ്ത തെറ്റുകള്ക്കൊക്കെ അവിടെ വച്ചു സോറി പറഞ്ഞു. കുറേപേര് നല്ല നല്ല ഓര്മ്മകള് പറഞ്ഞു...
സമയം പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. മഴ തോര്ന്നു. എന്നിട്ടും ആര്ക്കും വീട്ടില് പോകാന് തോന്നുന്നില്ല. അവസാനം എസ്റ്റേറ്റ് മാനേജര് വന്നു ഞങ്ങളെ ബ്ലോക്കിന് പുറത്തു പോകാന് പറഞ്ഞു. പിന്നെ ആ ബ്ലോക്ക് പൂട്ടി. 6 മണി ആകുന്നതുവരെ നമ്മള് ആ ബ്ലോക്കിന് പുറത്തു നിന്നു അനുഭവങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു. പിന്നെ എല്ലാരും പരസ്പരം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു സന്തോഷത്തോടെ യാത്രയായി...
അങ്ങനെ ആ കോളേജ് ജീവിതം അവിടെ അവസാനിച്ചു...
ഇനി ഇതുപോലൊരു കോളേജ് ജീവിതം ഉണ്ടാകില്ല. നമ്മളെല്ലാം ജീവിതത്തിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രായത്തില് ആണ് ഈ കോളേജില് പഠിച്ചത്. അത് ജീവിതത്തിലെ ഒരുപാടു പാഠങ്ങള് പഠിപ്പിച്ചു. ഒരുപാടു നല്ല സുഹൃത്തുക്കളെ കിട്ടി. പുതിയ ബന്ധങ്ങളും അനുഭവങ്ങളും... അങ്ങനെ ഒരു വലിയ യാത്രയുടെ അന്ത്യം ആയിരുന്നു ഇന്നലെ.
ഒരു ജീവിതത്തിലെ ഉത്സവ കാലം തന്നെയാണ് കോളേജ് ലൈഫ്... പറയാതെ പറ്റില്ല. അത്രയ്ക്ക് രസമായിരുന്നു...
പിന്നെ, എനിക്ക് എന്റെ ക്ലാസ്സിലെ 4 പേരെക്കുറിച്ച് പറയണം...
ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് എന്നാല് ഒരു വലിയ സംഭവം തന്നെയാണ് എന്ന് അവരെ കണ്ടപ്പോഴാണ് ഞാന് മനസിലാക്കുന്നത്. പ്രണയം, വിരഹം, ദേഷ്യം, പക എന്നൊക്കെ ഒരുപാടു വികാരങ്ങള് നാമെല്ലാം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ, "friendship" എന്നൊരു വികാരം കൂടി ഉണ്ടെന്നു അവര് പഠിപ്പിച്ചു. എനിക്ക് തോന്നുന്നു, ഒരുപക്ഷെ പ്രണയത്തേക്കാള് തീവ്രമായ ഒരു വികാരം ആണ് "friendship" എന്നത്.
സ്വന്തം ഫ്രണ്ട്സ് നു വേണ്ടി മരിക്കാന് പോലും തയ്യാറാണ് അവര്. അവരെ ഫ്രണ്ട് ആയി കിട്ടുന്നവര് വളരെ enjoy ചെയ്യും...
എനിക്ക് നേരിട്ടു അറിയാവുന്ന 3 പേര് ആണ് ഇത്. വേറെ ആരെങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഉണ്ടോ എന്ന് അറിയില്ല. ഉണ്ടാകും.
അവര് - അശ്വതി.പി, അരവിന്ദ്, വിഷ്ണു മേനോന്.
അവര് ജീവിതത്തില് ഒരുപാടു നല്ല സുഹൃത്തുക്കളെ നേടട്ടെ... ആശംസകള്...
അടുത്ത വ്യക്തി - ഗോപാലിക. ഒരു അത്ഭുത വ്യക്തി തന്നെയാണ്. എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട ഒരു കാരക്ടര്. ഒരുപാടു കുസൃതി ആണ് മനസ് നിറയെ. പിന്നെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചു വ്യക്തമായ കാഴ്ച്ചപ്പാടും. പിന്നെ, പുതിയ അറിവുകള് നേടാനും അവ പ്രയോഗികമാക്കാനും അതീവ താല്പ്പര്യമാണ്. നമ്മുടെ ക്ലാസ്സില് ഞാന് കണ്ടിട്ടുള്ള, പുതിയ പുതിയ കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചു അറിവുള്ള ആകെ ഒരു പെണ്കുട്ടി. ഓരോരോ വേലത്തരങ്ങള് ഒപ്പിച്ചു വെച്ചിട്ട് ഒന്നുമറിയാത്തപോലെ ഇരിക്കുന്നത് കാണാന് തന്നെ ഒരു രസമാണ്. പേരു കൊണ്ടു മാത്രമല്ല, സ്വഭാവം കൊണ്ടും വ്യത്യസ്തയാണ് ഗോപു. ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവളുടെ classmate ആയതില് സന്തോഷം തോന്നും... അത്രയ്ക്ക് different തന്നെയാണ് ഗോപു. നമ്മുടെയെല്ലാം ഒരു അനിയത്തിയെ പോലെ. ഗോപുവിനും ആശംസകള്...
ഇനി കോളേജ് ലൈഫ് അധികമില്ല. പരീക്ഷ കൂടി കഴിയുമ്പോള് എല്ലാം തീരുന്നു...
ഇനി യാത്ര ഇല്ല...
ഇന്നലെ ഞങ്ങളുടെ final years' day ആയിരുന്നു. ബാക്കി എല്ലാ ബാച്ചും വളരെ നേരത്തെ "ആഘോഷം" നടത്തിയതുകൊണ്ട് അവരൊക്കെ മാന്യമായി സസ്പെന്ഷന് വാങ്ങി വീട്ടിലിരുന്നു. നമ്മള് മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നു കോളേജില്. എന്തൊരു രസമായിരുന്നു എന്നോ...? അടിച്ച് പൊളിച്ചു.
ഒത്തിരി അടുത്തിട്ട് പിരിയുന്നതിന്റെ ഒരു വിഷമം നേരിട്ടു അനുഭവിച്ചാലേ മനസിലാകൂ... നമ്മളെല്ലാം രാവിലെ വന്നു നമ്മുടെ projector ഓണ് ചെയ്തു പഴയ ഫോട്ടോസ്, വീഡിയോ എല്ലാം കാണിച്ചു. അതൊക്കെ കണ്ടപ്പോള്, 4 വര്ഷങ്ങള് എത്ര പെട്ടെന്ന് പോയി എന്ന് ആലോചിച്ചു... വരുമ്പോള് എല്ലാരേം കാണാന് കൊച്ചു കുട്ടികള്. ഇപ്പോഴോ, എല്ലാരും വലിയ "അണ്ണന്മാരും" "ചേച്ചിമാരും" ആയിരിക്കുന്നു. 4 വര്ഷത്തെ കോളേജ് ലൈഫ് എല്ലാരുടെയും ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ചിരിക്കുന്നു!
പിന്നെ നമ്മുടെ staff advisers വന്നു അവരുടെ വക ഒരു ചെറിയ ട്രീറ്റ് തന്നു. അവര് നമ്മളെ 3 വര്ഷം സഹിച്ചതിന് ഓസ്കാര് കൊടുക്കണം... പിന്നെ നമ്മള് അവര്ക്ക് നമ്മുടെ ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോ ഫ്രെയിം ചെയ്തത് സമ്മാനമായി കൊടുത്തു. പിന്നെ കിട്ടിയ ട്രീറ്റ് പൊതി തുറന്നു തീറ്റ മത്സരം തുടങ്ങി.
പിന്നെ ഞാനും രൂപികയും കൂടി ക്യാമറ എടുത്തു പുറത്തേക്കിറങ്ങി. കോളേജ് വിജനമായത് കാരണം കോളേജ് മുഴുവനും ഓടി നടന്നു ഫോട്ടോ എടുക്കാന് പറ്റി. കോളേജ് സ്റ്റോറില് പോയി ഫോട്ടോ എടുത്തു. പിന്നെ സ്റ്റാഫ് റൂമില് എല്ലാം കേറി ഫോട്ടോ എടുത്തു, ലാബില് കേറി... അങ്ങനെ കുറെ ഫോട്ടോസ്... പിന്നെ തിരികെ ക്ലാസ്സില് എത്തി. അപ്പോഴേക്കും ചിക്കന് ബിരിയാണി എത്തി. ഹായ്...!
പിന്നെ നമ്മുടെ ടീച്ചേഴ്സ് എല്ലാരും വന്നു. എല്ലാരും നമ്മളെപ്പറ്റി അഭിപ്രായങ്ങള് ഒക്കെ പറഞ്ഞു. അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോള് നമ്മളെല്ലാരും ഒരുമിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് തുടങ്ങി. ഒത്തിരി രസമായിരുന്നു. എന്തോ ഒരു തേങ്ങല് കാരണം ഭക്ഷണം ഇറങ്ങാന് ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവപ്പെട്ടു.
അത് കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും കൈ കഴുകി തിരികെ എത്തി. പിന്നെ നമ്മുടെ ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടോ പ്രിന്റ് ചെയ്ത t-shirt എടുത്തു. അല്ലാരും അതും ഇട്ടു ഒരു ഫോട്ടോ സെഷന്. പിന്നെ ആ ഷര്ട്ടില് എല്ലാരും പരസ്പരം ഓട്ടോഗ്രാഫ് എഴുതി. അതൊക്കെ ശെരിക്കും രസമായിരുന്നു. ഇനി ഒരിക്കല് പോലും തിരികെ കിട്ടാത്ത രസം...
പിന്നെ നമ്മള് വരിവരിയായി ആ ക്ലാസ്സ് വിട്ടു. മെയിന് ബ്ലോക്കില് പോയി പ്രിന്സിപ്പാളിനെ കാണാന്. അവിടെ എത്തിയപ്പോ മാഡം വന്നു. ഞങ്ങളെയെല്ലാം സന്തോഷത്തോടെ wish ചെയ്തു. പിന്നെ ഞങ്ങളോട് ഒരുമിച്ചൊരു ഫോട്ടോ. പിന്നെ മാഡം കോളേജ് വിട്ടു. ഇപ്പോള് നമ്മള് മാത്രമായി ആ കോളേജില്...
പിന്നെ നേരെ അവിടത്തെ പുല്ത്തകിടിയില് കേറി കുറെ ഫോട്ടോസ്. അതും കഴിഞ്ഞപ്പോള് കണ്ണുകെട്ടി കളിച്ചു.
അത് കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും കൂടി പടിയില് ഒരുമിച്ചിരുന്നു. ഓരോരുത്തരായി കഴിഞ്ഞ 4 വര്ഷത്തെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചു പറയാന് തുടങ്ങി. നല്ല മഴ തുടങ്ങി. ഞങ്ങള് ബ്ലോക്കിന്റെ അകത്തു കയറി. പുറത്തു പെരുമഴ. നമ്മുടെയെല്ലാം മനസ്സില് കണ്ണീര് മഴ.
എല്ലാരും ആ 4 വര്ഷത്തെ ഓര്മ്മകള് പറയുകയാണ്... കുറേപേര് ചെയ്ത തെറ്റുകള്ക്കൊക്കെ അവിടെ വച്ചു സോറി പറഞ്ഞു. കുറേപേര് നല്ല നല്ല ഓര്മ്മകള് പറഞ്ഞു...
സമയം പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. മഴ തോര്ന്നു. എന്നിട്ടും ആര്ക്കും വീട്ടില് പോകാന് തോന്നുന്നില്ല. അവസാനം എസ്റ്റേറ്റ് മാനേജര് വന്നു ഞങ്ങളെ ബ്ലോക്കിന് പുറത്തു പോകാന് പറഞ്ഞു. പിന്നെ ആ ബ്ലോക്ക് പൂട്ടി. 6 മണി ആകുന്നതുവരെ നമ്മള് ആ ബ്ലോക്കിന് പുറത്തു നിന്നു അനുഭവങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു. പിന്നെ എല്ലാരും പരസ്പരം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു സന്തോഷത്തോടെ യാത്രയായി...
അങ്ങനെ ആ കോളേജ് ജീവിതം അവിടെ അവസാനിച്ചു...
ഇനി ഇതുപോലൊരു കോളേജ് ജീവിതം ഉണ്ടാകില്ല. നമ്മളെല്ലാം ജീവിതത്തിലേക്ക് കടക്കുന്ന പ്രായത്തില് ആണ് ഈ കോളേജില് പഠിച്ചത്. അത് ജീവിതത്തിലെ ഒരുപാടു പാഠങ്ങള് പഠിപ്പിച്ചു. ഒരുപാടു നല്ല സുഹൃത്തുക്കളെ കിട്ടി. പുതിയ ബന്ധങ്ങളും അനുഭവങ്ങളും... അങ്ങനെ ഒരു വലിയ യാത്രയുടെ അന്ത്യം ആയിരുന്നു ഇന്നലെ.
ഒരു ജീവിതത്തിലെ ഉത്സവ കാലം തന്നെയാണ് കോളേജ് ലൈഫ്... പറയാതെ പറ്റില്ല. അത്രയ്ക്ക് രസമായിരുന്നു...
പിന്നെ, എനിക്ക് എന്റെ ക്ലാസ്സിലെ 4 പേരെക്കുറിച്ച് പറയണം...
ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് എന്നാല് ഒരു വലിയ സംഭവം തന്നെയാണ് എന്ന് അവരെ കണ്ടപ്പോഴാണ് ഞാന് മനസിലാക്കുന്നത്. പ്രണയം, വിരഹം, ദേഷ്യം, പക എന്നൊക്കെ ഒരുപാടു വികാരങ്ങള് നാമെല്ലാം അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ, "friendship" എന്നൊരു വികാരം കൂടി ഉണ്ടെന്നു അവര് പഠിപ്പിച്ചു. എനിക്ക് തോന്നുന്നു, ഒരുപക്ഷെ പ്രണയത്തേക്കാള് തീവ്രമായ ഒരു വികാരം ആണ് "friendship" എന്നത്.
സ്വന്തം ഫ്രണ്ട്സ് നു വേണ്ടി മരിക്കാന് പോലും തയ്യാറാണ് അവര്. അവരെ ഫ്രണ്ട് ആയി കിട്ടുന്നവര് വളരെ enjoy ചെയ്യും...
എനിക്ക് നേരിട്ടു അറിയാവുന്ന 3 പേര് ആണ് ഇത്. വേറെ ആരെങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഉണ്ടോ എന്ന് അറിയില്ല. ഉണ്ടാകും.
അവര് - അശ്വതി.പി, അരവിന്ദ്, വിഷ്ണു മേനോന്.
അവര് ജീവിതത്തില് ഒരുപാടു നല്ല സുഹൃത്തുക്കളെ നേടട്ടെ... ആശംസകള്...
അടുത്ത വ്യക്തി - ഗോപാലിക. ഒരു അത്ഭുത വ്യക്തി തന്നെയാണ്. എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട ഒരു കാരക്ടര്. ഒരുപാടു കുസൃതി ആണ് മനസ് നിറയെ. പിന്നെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചു വ്യക്തമായ കാഴ്ച്ചപ്പാടും. പിന്നെ, പുതിയ അറിവുകള് നേടാനും അവ പ്രയോഗികമാക്കാനും അതീവ താല്പ്പര്യമാണ്. നമ്മുടെ ക്ലാസ്സില് ഞാന് കണ്ടിട്ടുള്ള, പുതിയ പുതിയ കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചു അറിവുള്ള ആകെ ഒരു പെണ്കുട്ടി. ഓരോരോ വേലത്തരങ്ങള് ഒപ്പിച്ചു വെച്ചിട്ട് ഒന്നുമറിയാത്തപോലെ ഇരിക്കുന്നത് കാണാന് തന്നെ ഒരു രസമാണ്. പേരു കൊണ്ടു മാത്രമല്ല, സ്വഭാവം കൊണ്ടും വ്യത്യസ്തയാണ് ഗോപു. ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവളുടെ classmate ആയതില് സന്തോഷം തോന്നും... അത്രയ്ക്ക് different തന്നെയാണ് ഗോപു. നമ്മുടെയെല്ലാം ഒരു അനിയത്തിയെ പോലെ. ഗോപുവിനും ആശംസകള്...
ഇനി കോളേജ് ലൈഫ് അധികമില്ല. പരീക്ഷ കൂടി കഴിയുമ്പോള് എല്ലാം തീരുന്നു...
ഇനി യാത്ര ഇല്ല...
Saturday, April 11, 2009
അങ്ങനെ അവസാന college day കഴിഞ്ഞു .
എന്റെ ജീവിതത്തിലെ അവസാന കോളേജ് ഡേ. 4 വര്ഷം ജീവിച്ച ഈ കോളേജ് വിട്ടുപിരിയാന് സമയം ആയിരിക്കുന്നു. ഇനി കൃത്യം 5 ദിവസങ്ങള് കൂടി മാത്രമെ ക്ലാസ്സ് ഉള്ളൂ.. ഇത്രയും അടുത്തെത്തിയപ്പോള് ക്ലാസില് എല്ലാര്ക്കും വിഷമം. ശത്രുതയൊക്കെ മറന്നുതുടങ്ങി ചിലര്. അടിപിടി കൂടിയതൊക്കെ എങ്ങോ പോയി. ആ ദിവസങ്ങള് ഇനി വല്ലാതെ മിസ് ചെയ്യുമല്ലോ എന്ന വിഷമം ആണ്.
കോളേജ് ഡേയ്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സ് മുഴുവനും സ്റ്റേജില് കയറി. എല്ലാരും ഡാന്സ് ചെയ്തു. പിന്നെ എല്ലാരും കൂടി ഒരുമിച്ചു ഡാന്സ് ചെയ്തു. ജീവിതത്തില് ഒരിക്കലും മറക്കാന് കഴിയാത്ത ഒരു അനുഭവം.. എല്ലാര്ക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ആരും കൂവിയില്ല. എല്ലാരും നന്നായി enjoy ചെയ്തു. കാരണം, എല്ലാരുടെ മുഖത്തും ആവേശത്തിന്റെ തിളക്കം ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ ആവേശം എല്ലാരുടെയും മനസിലേക്ക് നന്നായി pass ചെയ്യാനും കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങള്ക്ക്... ഒത്തിരി സന്തോഷം ഉണ്ട്..
ഇനി ഇതുപോലൊരു പരിപാടി ഉണ്ടാകില്ല എന്ന് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് കഴിയുന്ന വിധത്തിലൊക്കെ ഞങ്ങള് ആദി തകര്ത്തു. പുതിയ പല ഡാന്സ് സ്റ്റെപ്പ് കണ്ടുപിക്കുകയും ചെയ്തു. ഹ.. ഇനി എന്നാടോ നമ്മള് ഇതുപോലെ...? ഇല്ല...
ക്ലാസ്സില് ഈ ആഴ്ച അധികം ആരും ഉണ്ടായില്ല. കുറേപേര് മുങ്ങി. മറ്റുള്ളോര് ഡാന്സ് പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യാന് പോയി. ഞാന് അവിടെയൊക്കെ കറങ്ങി നടന്നു. പിന്നെ സ്റ്റാഫ് റൂമില് ഒക്കെ കേറി കുറെ ഫോട്ടോസ് എടുത്തു. ഇനി അധികം നാളുകള് ഇല്ല. എല്ലാം പെട്ടെന്ന് ചെയ്യണം...
ഇനി വീണ്ടും കുറെ ഓര്മകളുമായി വരാം. അതുവരെ ബൈ...
കോളേജ് ഡേയ്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സ് മുഴുവനും സ്റ്റേജില് കയറി. എല്ലാരും ഡാന്സ് ചെയ്തു. പിന്നെ എല്ലാരും കൂടി ഒരുമിച്ചു ഡാന്സ് ചെയ്തു. ജീവിതത്തില് ഒരിക്കലും മറക്കാന് കഴിയാത്ത ഒരു അനുഭവം.. എല്ലാര്ക്കും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ആരും കൂവിയില്ല. എല്ലാരും നന്നായി enjoy ചെയ്തു. കാരണം, എല്ലാരുടെ മുഖത്തും ആവേശത്തിന്റെ തിളക്കം ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ ആവേശം എല്ലാരുടെയും മനസിലേക്ക് നന്നായി pass ചെയ്യാനും കഴിഞ്ഞു ഞങ്ങള്ക്ക്... ഒത്തിരി സന്തോഷം ഉണ്ട്..
ഇനി ഇതുപോലൊരു പരിപാടി ഉണ്ടാകില്ല എന്ന് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് കഴിയുന്ന വിധത്തിലൊക്കെ ഞങ്ങള് ആദി തകര്ത്തു. പുതിയ പല ഡാന്സ് സ്റ്റെപ്പ് കണ്ടുപിക്കുകയും ചെയ്തു. ഹ.. ഇനി എന്നാടോ നമ്മള് ഇതുപോലെ...? ഇല്ല...
ക്ലാസ്സില് ഈ ആഴ്ച അധികം ആരും ഉണ്ടായില്ല. കുറേപേര് മുങ്ങി. മറ്റുള്ളോര് ഡാന്സ് പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യാന് പോയി. ഞാന് അവിടെയൊക്കെ കറങ്ങി നടന്നു. പിന്നെ സ്റ്റാഫ് റൂമില് ഒക്കെ കേറി കുറെ ഫോട്ടോസ് എടുത്തു. ഇനി അധികം നാളുകള് ഇല്ല. എല്ലാം പെട്ടെന്ന് ചെയ്യണം...
ഇനി വീണ്ടും കുറെ ഓര്മകളുമായി വരാം. അതുവരെ ബൈ...
Tuesday, March 24, 2009
സമ്മാനം - 2500 രൂപ കിട്ടി. എന്താ പരിപാടി?
കഴിഞ്ഞ ശനിയാഴ്ച കോളേജില് ടെക്നിക്കല് ഫെസ്റ്റ് ആയിരുന്നു "colloquium" എന്നാണു നമ്മുടെ കോളേജ് ടെക്നിക്കല് ഫെസ്റ്റിന്റെ പേര്. ഞാനും പങ്കെടുത്തു. കോഡ് ഡീബഗ്ഗിങ്ങ്, പിന്നെ വെബ് ഡിസൈനിംഗ്. ഡീബഗ്ഗിങ്ങ് എഴുത്ത് പരീക്ഷ ആയിരുന്നു. എഴുതിപ്പിടിപ്പിച്ചു. ഒന്നും കിട്ടിയില്ല. പാവം ഞാന്.
പിന്നെ വെബ് ഡിസൈനിംഗ്. രണ്ടു വിഷയം തന്നു. ഒരു സെക്കന്റ് ഹാന്ഡ് കാര് ഷോപ്പ്, അല്ലെങ്ങില് ഒരു ബുക്ക് ഷോപ്പ്. ഞാന് കാര് ഷോപ്പ് തന്നെ ചെയ്തു. പിന്നെ, അവിടെ വന്ന ആളിന്റെ വക കുറെ ചോദ്യങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാത്തിനും ഉത്തരം പറഞ്ഞു. ഹാ.. ഒന്നാം സമ്മാനം കിട്ടി. (വന്നത് ഒരു വിവരമുള്ള ജഡ്ജ് ആയതുകൊണ്ട് സമ്മാനം കിട്ടി. അല്ലെങ്ങില് വേറെ ആരുടേങ്കിലും മനോഹരമായ "ഗ്രാഫിക്സ്" കണ്ടു മാര്ക്ക് കൊടുത്തേനെ...)
സമ്മാനം - 2500 രൂപ കിട്ടി. എന്റെ ക്ലാസ്സിലെ അശ്വതിയും മീനുവും പേപ്പര് അവതരിപ്പിച്ചു ഒന്നാം സമാനം നേടി. അവര്ക്ക് കിട്ടി 4000 രൂപ. ഇനിയെന്താ പരിപാടി? അല്പം എടുത്തു എല്ലാര്ക്കും മുട്ടായി വാങ്ങണം. പിന്നെ? പിന്നെ?
ഞാന് ചിന്തിച്ചു - ഈ രൂപ കൊണ്ടു ജീവിതകാലം മൊത്തം ഉപകാരപ്പെടുന്ന എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം. എന്ത് ചെയ്യാം? ഒരു ഡ്രസ്സ് വാങ്ങിയാല്? അത് വേണ്ട, കുറേകാലം കഴിയുമ്പോള് അതൊക്കെ ചെറുതാകും, കീറിപ്പോകും. പിന്നെ? എന്ത് വാങ്ങണം?
അപ്പൊ അതാ വരുന്നു ഐഡിയ...!
ഞാന് .... ഞാന് ... സ്റ്റേറ്റ് സെന്ട്രല് ലൈബ്രറിയില് അംഗത്വം എടുക്കാന് തീരുമാനിച്ചു. എ ക്ലാസ്സ് അംഗത്വം എടുക്കാന് 400 രൂപ. അപ്പോള്... അതെ... എന്നെന്നും അതൊരു നല്ല തീരുമാനം ആയിരിക്കും... അല്ലെ? സ്വന്തം പൈസ കൊണ്ടു എന്നെന്നും ഉപകാരപ്പെടുന്ന ഒരു കാര്യം ചെയ്താല്... എന്ത് രസമായിരിക്കും... അല്ലെ? അതിന് ഒരു പ്രത്യേക സുഖമല്ലേ...?
ഹ, ഇനി ക്ലാസ്സ് തീരാന് അധികം നാളുകള് ഇല്ല... കുറച്ചു ഓട്ടോഗ്രാഫ് എഴുതാനുണ്ട്... പോകട്ടെ?
പിന്നെ വെബ് ഡിസൈനിംഗ്. രണ്ടു വിഷയം തന്നു. ഒരു സെക്കന്റ് ഹാന്ഡ് കാര് ഷോപ്പ്, അല്ലെങ്ങില് ഒരു ബുക്ക് ഷോപ്പ്. ഞാന് കാര് ഷോപ്പ് തന്നെ ചെയ്തു. പിന്നെ, അവിടെ വന്ന ആളിന്റെ വക കുറെ ചോദ്യങ്ങള് ഉണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാത്തിനും ഉത്തരം പറഞ്ഞു. ഹാ.. ഒന്നാം സമ്മാനം കിട്ടി. (വന്നത് ഒരു വിവരമുള്ള ജഡ്ജ് ആയതുകൊണ്ട് സമ്മാനം കിട്ടി. അല്ലെങ്ങില് വേറെ ആരുടേങ്കിലും മനോഹരമായ "ഗ്രാഫിക്സ്" കണ്ടു മാര്ക്ക് കൊടുത്തേനെ...)
സമ്മാനം - 2500 രൂപ കിട്ടി. എന്റെ ക്ലാസ്സിലെ അശ്വതിയും മീനുവും പേപ്പര് അവതരിപ്പിച്ചു ഒന്നാം സമാനം നേടി. അവര്ക്ക് കിട്ടി 4000 രൂപ. ഇനിയെന്താ പരിപാടി? അല്പം എടുത്തു എല്ലാര്ക്കും മുട്ടായി വാങ്ങണം. പിന്നെ? പിന്നെ?
ഞാന് ചിന്തിച്ചു - ഈ രൂപ കൊണ്ടു ജീവിതകാലം മൊത്തം ഉപകാരപ്പെടുന്ന എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം. എന്ത് ചെയ്യാം? ഒരു ഡ്രസ്സ് വാങ്ങിയാല്? അത് വേണ്ട, കുറേകാലം കഴിയുമ്പോള് അതൊക്കെ ചെറുതാകും, കീറിപ്പോകും. പിന്നെ? എന്ത് വാങ്ങണം?
അപ്പൊ അതാ വരുന്നു ഐഡിയ...!
ഞാന് .... ഞാന് ... സ്റ്റേറ്റ് സെന്ട്രല് ലൈബ്രറിയില് അംഗത്വം എടുക്കാന് തീരുമാനിച്ചു. എ ക്ലാസ്സ് അംഗത്വം എടുക്കാന് 400 രൂപ. അപ്പോള്... അതെ... എന്നെന്നും അതൊരു നല്ല തീരുമാനം ആയിരിക്കും... അല്ലെ? സ്വന്തം പൈസ കൊണ്ടു എന്നെന്നും ഉപകാരപ്പെടുന്ന ഒരു കാര്യം ചെയ്താല്... എന്ത് രസമായിരിക്കും... അല്ലെ? അതിന് ഒരു പ്രത്യേക സുഖമല്ലേ...?
ഹ, ഇനി ക്ലാസ്സ് തീരാന് അധികം നാളുകള് ഇല്ല... കുറച്ചു ഓട്ടോഗ്രാഫ് എഴുതാനുണ്ട്... പോകട്ടെ?
Monday, March 16, 2009
നാലു വര്ഷങ്ങള്, ഇവിടെ തീരുന്നു...
ഒരുപാടു പ്രതീക്ഷകളുമായി തുടങ്ങിയ നാലു വര്ഷങ്ങള് ഒരു കരിയില പോലെ കൊഴിഞ്ഞു പോവുകയാണ്. ഇവിടെ വന്നിട്ട് എന്തൊക്കെ നേടി? കുറെ അറിവുകള്, കുറെ പുതിയ സുഹൃത്തുക്കള്, എന്നെന്നു ഓര്ത്തിരിക്കാന് കുറെ രസമുള്ളതും രസമില്ലാതതുമായ ഓര്മ്മകള്... എലാം കൊണ്ടും അടിച്ചുപൊളിച്ച കോളേജ് ജീവിതം...
ക്ലാസ്സില് ഓട്ടോഗ്രാഫ് എഴുതുന്ന പരിപാടി തുടങ്ങി. അഭിമാനത്തോടെ പറയട്ടെ, "ഞാന്" തന്നെയാണ് ആദ്യം ഓട്ടോഗ്രാഫ് വാങ്ങുന്ന പരിപാടിക്ക് തുടക്കമിട്ടത്. ഞാന് ഒരു ഡയറി വാങ്ങി. എല്ലാരും അവരവരുടെ ബര്ത്ഡേ വരുന്ന പേജില് എഴുതും. നല്ല രസം തന്നെ. ഒത്തിരി കമന്റ്സ് കിട്ടും...! ഇപ്പൊ എല്ലാരും ഡയറി തന്നെ വാങ്ങുന്നു. എന്തൊരു "ചേഞ്ച്"... അല്ലെ?
ഈ എഴുതുന്ന ഓട്ടോഗ്രാഫ് ഒരു 15 വര്ഷം കഴിഞ്ഞു വായിക്കുമ്പോള് എന്തൊക്കെ രസമായിരിക്കും അല്ലെ? പിന്നെ ഇതു പുത്തന് കാലം. നമ്മുടെ കോളേജ് ജീവിതത്തിന്റെ കുറെ വീഡിയോസ് ഉണ്ട്. ഒരുപാടു ഫോട്ടോസ് ഉണ്ട്. അതെല്ലാം കാണാം..
വീണ്ടും ഇതുപോലെ ഒരുമിച്ചു ക്ലാസ്സ് ഇല്ലല്ലോ എണ്ണ കാര്യം ഓര്ക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത വിഷമം ആകുന്നു... ഇനിയെന്നാ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടരുമൊന്നിച്ചു ഇതുപോലെ വീണ്ടും...? അറിയില്ല... ഓര്ക്കുമ്പോള് ദുഃഖം.. പിരിയാന് വയ്യ ആരെയും...
ക്ലാസ്സില് ഓട്ടോഗ്രാഫ് എഴുതുന്ന പരിപാടി തുടങ്ങി. അഭിമാനത്തോടെ പറയട്ടെ, "ഞാന്" തന്നെയാണ് ആദ്യം ഓട്ടോഗ്രാഫ് വാങ്ങുന്ന പരിപാടിക്ക് തുടക്കമിട്ടത്. ഞാന് ഒരു ഡയറി വാങ്ങി. എല്ലാരും അവരവരുടെ ബര്ത്ഡേ വരുന്ന പേജില് എഴുതും. നല്ല രസം തന്നെ. ഒത്തിരി കമന്റ്സ് കിട്ടും...! ഇപ്പൊ എല്ലാരും ഡയറി തന്നെ വാങ്ങുന്നു. എന്തൊരു "ചേഞ്ച്"... അല്ലെ?
ഈ എഴുതുന്ന ഓട്ടോഗ്രാഫ് ഒരു 15 വര്ഷം കഴിഞ്ഞു വായിക്കുമ്പോള് എന്തൊക്കെ രസമായിരിക്കും അല്ലെ? പിന്നെ ഇതു പുത്തന് കാലം. നമ്മുടെ കോളേജ് ജീവിതത്തിന്റെ കുറെ വീഡിയോസ് ഉണ്ട്. ഒരുപാടു ഫോട്ടോസ് ഉണ്ട്. അതെല്ലാം കാണാം..
വീണ്ടും ഇതുപോലെ ഒരുമിച്ചു ക്ലാസ്സ് ഇല്ലല്ലോ എണ്ണ കാര്യം ഓര്ക്കുമ്പോള് വല്ലാത്ത വിഷമം ആകുന്നു... ഇനിയെന്നാ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടരുമൊന്നിച്ചു ഇതുപോലെ വീണ്ടും...? അറിയില്ല... ഓര്ക്കുമ്പോള് ദുഃഖം.. പിരിയാന് വയ്യ ആരെയും...
Wednesday, February 25, 2009
കോഴ്സ് തീരാറായി... അലമ്പത്തനം തുടങ്ങി...
അതെ.. ക്ലാസ്സ് തീരാറായി.. കഴിഞ്ഞ 4 വര്ഷം ഒരുപാടു സുഹൃദ് ബന്ധങ്ങളും പുതിയ അനുഭവങ്ങളും നേടിത്തന്ന ഈ പ്രിയപ്പെട്ട കോളേജ് വിട്ടുപിരിയാന് സമയം ആകുന്നു... ആ വിരഹ മുഹൂര്ത്തം അടുക്കുംതോറും എന്തോ ഒരു കനല് മനസ്സില് എരിയുകയാണ്... ഞങ്ങളെല്ലാം ഈ കോളേജ് വിട്ടു പോകും.. ഞങ്ങള് സ്നേഹിച്ച, ഞങ്ങളെ സ്നേഹിച്ച ഇവിടത്തെ അദ്ധ്യാപകര്, കാന്റീന്, ലൈബ്രറി (അവിടെ കയറാറില്ല എന്നത് മറ്റൊരു സത്യം), പിന്നെ അവിടത്തെ മരച്ചുവട്ടിലെ ഒത്തുകൂടല്, തമാശ പറയല്, പരദൂഷണം... ക്ലാസ്സിലെ ബഹളങ്ങള്, പേപ്പറില് ഓരോന്ന് എഴുതി കൈമാറി വിടുന്നത്, ക്ലാസ്സില് ഉറക്കം... എല്ലാം അവസാനിക്കാന് പോകുന്നു...
ഈ അവസാന ദിവസങ്ങള് കോളേജില് ബഹളം വെച്ചു തീര്ക്കാന് ആണ് തീരുമാനം. ഞാന് ഇപ്പൊ ഒന്നാം ക്ലാസ്സിലെ പോലെ ഒറ്റവര ബുക്കില് ആണ് നോട്ട് എഴുതുന്നത്. പിന്നെ ക്ലാസ്സില് ഞങ്ങളെല്ലാം ഭയങ്കര ബഹളം ആണ്... എന്നെന്നും ഓര്ത്തിരിക്കാന്... ഇനി ഓട്ടോഗ്രാഫ്, ഫോട്ടോ ഗ്രാഫ് ഒക്കെ ഉണ്ടായിരിക്കും... ഓര്ത്തിരിക്കാന് എന്തെങ്ങിലുമൊക്കെ ചെയ്യണം എന്നുണ്ട്... ഞങ്ങളുടെ ബാച്ച് ഒരു ചെടി നട്ടിട്ടു പോയാലോ എന്നൊരു ചിന്ത ഉണ്ട്. പിന്നെ 2025 ലെ റീയൂണിയന് വരുമ്പോള് അതൊരു മരമായി പൂത്തുലഞ്ഞു നില്ക്കണം... അത് കണ്ടു ഞങ്ങള്ക്കെല്ലാം സന്തോഷിക്കണം...
അധികം ദിവസങ്ങള് ഇല്ല.. ഇനി എന്നാണു ഇതുപോലെ വീണ്ടും...?
ഈ അവസാന ദിവസങ്ങള് കോളേജില് ബഹളം വെച്ചു തീര്ക്കാന് ആണ് തീരുമാനം. ഞാന് ഇപ്പൊ ഒന്നാം ക്ലാസ്സിലെ പോലെ ഒറ്റവര ബുക്കില് ആണ് നോട്ട് എഴുതുന്നത്. പിന്നെ ക്ലാസ്സില് ഞങ്ങളെല്ലാം ഭയങ്കര ബഹളം ആണ്... എന്നെന്നും ഓര്ത്തിരിക്കാന്... ഇനി ഓട്ടോഗ്രാഫ്, ഫോട്ടോ ഗ്രാഫ് ഒക്കെ ഉണ്ടായിരിക്കും... ഓര്ത്തിരിക്കാന് എന്തെങ്ങിലുമൊക്കെ ചെയ്യണം എന്നുണ്ട്... ഞങ്ങളുടെ ബാച്ച് ഒരു ചെടി നട്ടിട്ടു പോയാലോ എന്നൊരു ചിന്ത ഉണ്ട്. പിന്നെ 2025 ലെ റീയൂണിയന് വരുമ്പോള് അതൊരു മരമായി പൂത്തുലഞ്ഞു നില്ക്കണം... അത് കണ്ടു ഞങ്ങള്ക്കെല്ലാം സന്തോഷിക്കണം...
അധികം ദിവസങ്ങള് ഇല്ല.. ഇനി എന്നാണു ഇതുപോലെ വീണ്ടും...?
Monday, February 16, 2009
അവസാന സെമസ്റ്റര്...
ഞങ്ങളുടെ കോളേജിലെ അവസാന സെമസ്റ്റര് ക്ലാസ്സ് ഇന്നു തുടങ്ങി. ഇനി ഏപ്രില് 12 വരെ മാത്രമെ ക്ലാസ്സ് ഉള്ളൂ. അത് കഴിഞ്ഞാല് ഫൈനല് എക്സാം, അതും കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ എല്ലാരും പിരിയുന്നു.
എനിക്കറിയില്ല, ഈ പിരിയുന്ന കൂട്ടുകാര് എല്ലാരും വീണ്ടും ഒരുമിച്ചു കൂടുമോ എന്ന്... ഒരുപക്ഷെ എല്ലാരും ജീവിതത്തിന്റെ തിരക്കുകളില് പെട്ടു മറ്റുള്ളോരെ എല്ലാം മറക്കുമോ? അതോ എന്നും എല്ലാര്ക്കും ഓരോ മിസ് കാള് എങ്കിലും കൊടുക്കുമോ?
ഈ സൌഹൃദങ്ങള് എന്നെന്നും കാത്തുസൂക്ഷിക്കണം എന്ന് എനിക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ട്. ഈ സെമസ്റ്റര് കൂടി കഴിഞ്ഞാല് ഇനി ഇതുപോലെ ഒരുമിച്ചു കൂടിയുള്ള പരിപാടികള് ഇല്ല... കാലം കുറെ കഴിയുമ്പോള് ജീവിതത്തിന്റെ ഉന്നതികള് എത്തിപ്പിടിക്കാനുള്ള പാച്ചിലില് ആയിരിക്കും എല്ലാരും... ഇന്നത്തെ കുറിച്ചോര്ത്തു അന്ന് എല്ലാര്ക്കും നൊമ്പരപ്പെടാം... നിറം ചാര്ത്തിയ ഈ ഓര്മ്മകള് ജീവിതത്തില് നിറഞ്ഞു നിലക്കുവോളം ഈ ദിവസങ്ങള് ഒരു വേദന തന്നെ ആയിരിക്കും. ഈ കോളേജ് ലൈഫിനെ സ്നേഹിക്കുന്ന ആരും ഈ കഴിഞ്ഞുപോയ 4 വര്ഷങ്ങള് ഒരിക്കലും മറക്കില്ല... I am sure...
എനിക്കും വേദനിക്കുന്നു... എന്റെ കാതില് സമയം മന്ത്രിക്കുന്ന പോലെ - "Sorry, I can't wait..."
എനിക്കറിയില്ല, ഈ പിരിയുന്ന കൂട്ടുകാര് എല്ലാരും വീണ്ടും ഒരുമിച്ചു കൂടുമോ എന്ന്... ഒരുപക്ഷെ എല്ലാരും ജീവിതത്തിന്റെ തിരക്കുകളില് പെട്ടു മറ്റുള്ളോരെ എല്ലാം മറക്കുമോ? അതോ എന്നും എല്ലാര്ക്കും ഓരോ മിസ് കാള് എങ്കിലും കൊടുക്കുമോ?
ഈ സൌഹൃദങ്ങള് എന്നെന്നും കാത്തുസൂക്ഷിക്കണം എന്ന് എനിക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ട്. ഈ സെമസ്റ്റര് കൂടി കഴിഞ്ഞാല് ഇനി ഇതുപോലെ ഒരുമിച്ചു കൂടിയുള്ള പരിപാടികള് ഇല്ല... കാലം കുറെ കഴിയുമ്പോള് ജീവിതത്തിന്റെ ഉന്നതികള് എത്തിപ്പിടിക്കാനുള്ള പാച്ചിലില് ആയിരിക്കും എല്ലാരും... ഇന്നത്തെ കുറിച്ചോര്ത്തു അന്ന് എല്ലാര്ക്കും നൊമ്പരപ്പെടാം... നിറം ചാര്ത്തിയ ഈ ഓര്മ്മകള് ജീവിതത്തില് നിറഞ്ഞു നിലക്കുവോളം ഈ ദിവസങ്ങള് ഒരു വേദന തന്നെ ആയിരിക്കും. ഈ കോളേജ് ലൈഫിനെ സ്നേഹിക്കുന്ന ആരും ഈ കഴിഞ്ഞുപോയ 4 വര്ഷങ്ങള് ഒരിക്കലും മറക്കില്ല... I am sure...
എനിക്കും വേദനിക്കുന്നു... എന്റെ കാതില് സമയം മന്ത്രിക്കുന്ന പോലെ - "Sorry, I can't wait..."
Sunday, February 08, 2009
എന്റെ മൊബൈലിനു ഹാപ്പി ബര്ത്ത് ഡേ...
ഇന്ന് ഫെബ്രുവരി 8. എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മൊബൈല് വാങ്ങിയിട്ട് ഒരു വര്ഷം തികയുന്നു. ഇന്ന് ജന്മദിനം ആഘോഷിക്കുകയാണ്. എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യ മൊബൈല്. എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരന്. ഈ മൊബൈല് എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചത് പുതിയൊരു ജീവിതം തന്നെയാണ്. എന്റെ "ലൈഫ് സ്റ്റൈല്" തന്നെ മാറി. എന്താ, എല്ലാര്ക്കും ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയാകും അനുഭവം, അല്ലെ? ആയിരിക്കണം.
കഴിഞ്ഞ ഫെബ്രുവരി 8ന് ഞാനും അശ്വിനും കൂടി തിരുവനന്തപുരത്ത് സ്റ്റാച്യൂവിലുള്ള ട്വിന്സ് മൊബൈല് എന്ന ഷോപ്പില് നിന്നുമാണ് എന്റെ Motorola w230 വാങ്ങിയത്. അവിടെ നിന്നു തന്നെയാണ് എന്റെ vodafone കണക്ഷന് എടുത്തത്. അവര് കുറെ സിം എടുത്തു കാണിച്ചു. അതില് ഇഷ്ടമുള്ളത് എടുക്കാന്. എനിക്ക് കൂട്ടുമ്പോള് എന്റെ ഭാഗ്യ നമ്പര് - 9 - വരുന്നതു വേണം. പക്ഷെ അവിടെ നിന്നു കൊച്ചു കുട്ടികളെ പോലെ എണ്ണി നോക്കാന് ഒരു മടി. പിന്നെ ഞാന് രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു കണ്ടപ്പോള് കൗതുകം തോന്നിയ ഒരു നമ്പര് എടുത്തു. വീട്ടിലെത്തി മൊബൈല് ആദ്യത്തെ ചാര്ജിനു വെച്ചു. അതുകഴിഞ്ഞ് എനിക്ക് കിട്ടിയ നമ്പര് കൂട്ടിനോക്കി - അത്ഭുതം! അത് കൂട്ടിയപ്പോള് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നമ്പര് തന്നെ കിട്ടി!
ഈ മൊബൈല് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യ മൊബൈല് ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ, വേറൊരു പുതിയ മൊബൈല് വാങ്ങിയാലും, ഇതു കൈമാറാതെ എന്റെ കൂടെ സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കണം എന്നാണു എന്റെ ആഗ്രഹം.
പിറന്നാള് അല്ലെ? എന്ത് സമ്മാനം കൊടുക്കും? ഒരു 100 രൂപയ്ക്കു ചാര്ജ് ചെയ്താലോ? വേറെ എന്തെങ്കിലും ഐഡിയ തോന്നുന്നുണ്ടോ?
പിന്നെ, ആളുകള് പറയാറുണ്ട്, ചെറുപ്പക്കാരെ മൊബൈല് ഉപയോഗിക്കാന് സമ്മതിക്കരുത് എന്ന്. എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്, മൊബൈല് ആയാലും ഇന്റര്നെറ്റ് ആയാലും അത് എങ്ങനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു എന്നാണു ചിന്തിക്കേണ്ടത്. അതെല്ലേ അതിന്റെ ഒരു "ശരി"... അല്ലേ...?
Happy Birthday to my mobile & vodafone!
കഴിഞ്ഞ ഫെബ്രുവരി 8ന് ഞാനും അശ്വിനും കൂടി തിരുവനന്തപുരത്ത് സ്റ്റാച്യൂവിലുള്ള ട്വിന്സ് മൊബൈല് എന്ന ഷോപ്പില് നിന്നുമാണ് എന്റെ Motorola w230 വാങ്ങിയത്. അവിടെ നിന്നു തന്നെയാണ് എന്റെ vodafone കണക്ഷന് എടുത്തത്. അവര് കുറെ സിം എടുത്തു കാണിച്ചു. അതില് ഇഷ്ടമുള്ളത് എടുക്കാന്. എനിക്ക് കൂട്ടുമ്പോള് എന്റെ ഭാഗ്യ നമ്പര് - 9 - വരുന്നതു വേണം. പക്ഷെ അവിടെ നിന്നു കൊച്ചു കുട്ടികളെ പോലെ എണ്ണി നോക്കാന് ഒരു മടി. പിന്നെ ഞാന് രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു കണ്ടപ്പോള് കൗതുകം തോന്നിയ ഒരു നമ്പര് എടുത്തു. വീട്ടിലെത്തി മൊബൈല് ആദ്യത്തെ ചാര്ജിനു വെച്ചു. അതുകഴിഞ്ഞ് എനിക്ക് കിട്ടിയ നമ്പര് കൂട്ടിനോക്കി - അത്ഭുതം! അത് കൂട്ടിയപ്പോള് എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട നമ്പര് തന്നെ കിട്ടി!
ഈ മൊബൈല് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യ മൊബൈല് ആയതുകൊണ്ട് തന്നെ, വേറൊരു പുതിയ മൊബൈല് വാങ്ങിയാലും, ഇതു കൈമാറാതെ എന്റെ കൂടെ സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കണം എന്നാണു എന്റെ ആഗ്രഹം.
പിറന്നാള് അല്ലെ? എന്ത് സമ്മാനം കൊടുക്കും? ഒരു 100 രൂപയ്ക്കു ചാര്ജ് ചെയ്താലോ? വേറെ എന്തെങ്കിലും ഐഡിയ തോന്നുന്നുണ്ടോ?
പിന്നെ, ആളുകള് പറയാറുണ്ട്, ചെറുപ്പക്കാരെ മൊബൈല് ഉപയോഗിക്കാന് സമ്മതിക്കരുത് എന്ന്. എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്, മൊബൈല് ആയാലും ഇന്റര്നെറ്റ് ആയാലും അത് എങ്ങനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നു എന്നാണു ചിന്തിക്കേണ്ടത്. അതെല്ലേ അതിന്റെ ഒരു "ശരി"... അല്ലേ...?
Happy Birthday to my mobile & vodafone!
Thursday, February 05, 2009
മകന്റെ അച്ഛന്...!
കഴിഞ്ഞ ഞായറാഴ്ച ഞാനും അച്ചുവും അഞ്ജുവും കൂടി തിരുവനന്തപുരം രമ്യയില് സിനിമ കാണാന് പോയി. വെറും സിനിമ അല്ല, ഒരു അടിപൊളി സിനിമ. "മകന്റെ അച്ഛന്"... സത്യം പറയാല്ലോ, നാളുകള്ക്കു ശേഷം വീണ്ടുമൊരു അടിപൊളി കുടുംബചിത്രം കാണുകയാണ്.
നമ്മുടെയെല്ലാം പ്രിയപ്പെട്ട ആ വലിയ പ്രതിഭ - ശ്രീനിവാസന് - ഈ ചിത്രത്തില് തിളങ്ങുകയാണ്. വിനീത് അച്ഛനോടൊപ്പം തന്നെ തിളങ്ങുന്ന ഒരു താരം ആയി ഉയരുകയാണ്... ഇതിനോടകം തന്നെ വിനീത് ആലാപനത്തിലും, ഗാനരചനയിലും, അതുപോലെ തന്നെ അഭിനയത്തിലും കഴിവ് തെളിയിച്ചതാണ്. ഈ ചിത്രത്തിലും വളരെ നന്നായി അഭിനയിച്ചിട്ടുണ്ട്. സുഹാസിനി വളരെ നന്നായി ആ അമ്മ റോള് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
ഒരു നല്ല തീം തന്നെ സംവിധായകന് തിരഞ്ഞെടുത്തു. സ്വന്തം മക്കളെ എന്ട്രന്സ് പരീക്ഷ എഴുതാന് "തല്ലിപ്പഴുപ്പിക്കുന്ന" ഒരു അച്ഛന്. അച്ഛനെ ഒരു ശത്രുവിനെ പോലെ കാണുന്ന മകന്. ഇവര്ക്ക് രണ്ടുപേര്ക്കുമിടയില് ജീവിക്കുന്ന ഒരു അമ്മ. ഇതെല്ലാം വളരെ നന്നായി ചെയ്തിരിക്കുന്നു. കുടുംബസമേതം കണ്ട് ആസ്വദിക്കാന് ഒരു നല്ല ചിത്രം.
എനിക്ക് ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു രംഗം പറയാം. വിനീതിനെ അവന്റെ കൂടെ പഠിക്കുന്ന ഒരു പെണ്കുട്ടി അവരുടെ ക്ലാസ്സ് തീരുന്ന ദിവസം പ്രണയാഭ്യര്ത്ഥന നടത്തുന്ന രംഗം. അതിന് വിനീത് പറയുന്ന മറുപടി വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു. അത് സത്യം പറഞാല് പുതു തലമുറയുടെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാടാണ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നത്. പണ്ടുള്ളവര് പറയുന്നപോലെ അല്ല, പുതു തലമുറ വളരെ "സെലക്ടീവ്" ആണ്. ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഉറച്ച കാഴ്ചപ്പാട് ഉള്ളവരാണ് അവര്. അവരുടെ ജീവിതം അവര് തന്നെ തിരഞ്ഞെടുക്കാന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്നാല് മിക്കവാറും വീട്ടുകാര് അതിന് തടയിടുമ്പോള് വീട്ടില് അടിയാകുന്നു, അവര് ഒന്നുകില് സ്വന്തം ജീവിതം തേടി പോകുന്നു, അല്ലെങ്കില് ജീവിതം വീട്ടുകാര്ക്ക് മുന്നില് ഹോമിച്ചു വിധിക്ക് മുന്നില് കീഴടങ്ങുന്നു.
മൊത്തത്തില് ഒരു നല്ല ചിത്രം തന്നെയാണ്. കുടുംബസമേതം കാണേണ്ട ഒരു ചിത്രം. അവര് പറയുന്നപോലെ തന്നെ, "ഇനിയും ജനിക്കാനിരിക്കുന്ന അച്ഛന്മാര്ക്കു" വേണ്ടിയാണ് ഈ ചിത്രം...
നമ്മുടെയെല്ലാം പ്രിയപ്പെട്ട ആ വലിയ പ്രതിഭ - ശ്രീനിവാസന് - ഈ ചിത്രത്തില് തിളങ്ങുകയാണ്. വിനീത് അച്ഛനോടൊപ്പം തന്നെ തിളങ്ങുന്ന ഒരു താരം ആയി ഉയരുകയാണ്... ഇതിനോടകം തന്നെ വിനീത് ആലാപനത്തിലും, ഗാനരചനയിലും, അതുപോലെ തന്നെ അഭിനയത്തിലും കഴിവ് തെളിയിച്ചതാണ്. ഈ ചിത്രത്തിലും വളരെ നന്നായി അഭിനയിച്ചിട്ടുണ്ട്. സുഹാസിനി വളരെ നന്നായി ആ അമ്മ റോള് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
ഒരു നല്ല തീം തന്നെ സംവിധായകന് തിരഞ്ഞെടുത്തു. സ്വന്തം മക്കളെ എന്ട്രന്സ് പരീക്ഷ എഴുതാന് "തല്ലിപ്പഴുപ്പിക്കുന്ന" ഒരു അച്ഛന്. അച്ഛനെ ഒരു ശത്രുവിനെ പോലെ കാണുന്ന മകന്. ഇവര്ക്ക് രണ്ടുപേര്ക്കുമിടയില് ജീവിക്കുന്ന ഒരു അമ്മ. ഇതെല്ലാം വളരെ നന്നായി ചെയ്തിരിക്കുന്നു. കുടുംബസമേതം കണ്ട് ആസ്വദിക്കാന് ഒരു നല്ല ചിത്രം.
എനിക്ക് ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു രംഗം പറയാം. വിനീതിനെ അവന്റെ കൂടെ പഠിക്കുന്ന ഒരു പെണ്കുട്ടി അവരുടെ ക്ലാസ്സ് തീരുന്ന ദിവസം പ്രണയാഭ്യര്ത്ഥന നടത്തുന്ന രംഗം. അതിന് വിനീത് പറയുന്ന മറുപടി വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു. അത് സത്യം പറഞാല് പുതു തലമുറയുടെ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാടാണ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നത്. പണ്ടുള്ളവര് പറയുന്നപോലെ അല്ല, പുതു തലമുറ വളരെ "സെലക്ടീവ്" ആണ്. ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഉറച്ച കാഴ്ചപ്പാട് ഉള്ളവരാണ് അവര്. അവരുടെ ജീവിതം അവര് തന്നെ തിരഞ്ഞെടുക്കാന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്നാല് മിക്കവാറും വീട്ടുകാര് അതിന് തടയിടുമ്പോള് വീട്ടില് അടിയാകുന്നു, അവര് ഒന്നുകില് സ്വന്തം ജീവിതം തേടി പോകുന്നു, അല്ലെങ്കില് ജീവിതം വീട്ടുകാര്ക്ക് മുന്നില് ഹോമിച്ചു വിധിക്ക് മുന്നില് കീഴടങ്ങുന്നു.
മൊത്തത്തില് ഒരു നല്ല ചിത്രം തന്നെയാണ്. കുടുംബസമേതം കാണേണ്ട ഒരു ചിത്രം. അവര് പറയുന്നപോലെ തന്നെ, "ഇനിയും ജനിക്കാനിരിക്കുന്ന അച്ഛന്മാര്ക്കു" വേണ്ടിയാണ് ഈ ചിത്രം...
Saturday, January 24, 2009
എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട പാട്ടുകള്...
എല്ലാര്ക്കും കാണും കുറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട പാട്ടുകള്, അല്ലേ? പാട്ടുകള് ഇഷ്ടപ്പെടാന് കാരണങ്ങള് പലതാണ്. അതിന്റെ സംഗീതം, വരികള്, അങ്ങനെ ഒരുപാട്...
എനിക്കും ഉണ്ട് കുറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട പാട്ടുകള്. അതെല്ലാം ഇവിടെ എഴുതുകയാണ്...
1. കാണുമ്പോള് പറയാമോ...
(ഇഷ്ടം |2001| - കെ.എസ്.ചിത്ര, യേശുദാസ്, കൈതപ്രം, മോഹന് സിതാര | സിബി മലയില്)
- പ്രിയപ്പെട്ടവര് പാടുമ്പോള് ആ പാട്ട് നമുക്കും പ്രിയപ്പെട്ടതാകുന്നു.
2. സുഖമാണീ നിലാവ്...
(നമ്മള് |2002| - ജ്യോത്സ്ന, വിധു പ്രതാപ്,(വരികള് ആരെന്നു അറിയില്ല), മോഹന് സിതാര | കമല്)
- എന്തൊരു അടിപൊളി പാട്ടാണ്...!! മനസ്സില് അല്പമെങ്കിലും പ്രണയം സൂക്ഷിക്കുന്ന എല്ലാരും ഈ പാട്ട് ഇഷ്ടപ്പെടും. ഉറപ്പ്...! പിന്നെ, സംഗീതം ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ആരും ഈ പാട്ട് കേട്ടിരുന്നുപോകും... എന്റെ അറിവില് തന്നെ ഈ പാട്ട് ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ട്. വര്ണിക്കാന് കഴിയാത്ത അത്ഭുതം ആണ് ഈ പാട്ട്.
3. ഏതോ ജലശംഖില്...
(മൈ മദേഴ്സ് ലാപ്ടോപ് |2008| - സോണിയ, റഫീഖ് അഹമ്മദ്, ശ്രീവല്സന്. ജെ. മേനോന് | രൂപേഷ് പോള്)
- ഞാന് എന്നെന്നും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു പാട്ട്. വരികളില് നിറയെ ജീവന്റെ തുടിപ്പുകള് എനിക്ക് അനുഭവിക്കാന് കഴിഞ്ഞ ഒരു പാട്ട്. സോണിയ അത് വളരെ മനോഹരമായി പാടിയിരിക്കുന്നു. റഫീഖ് ആദ്യമായി സിനിമയില് വന്നതാണ് എന്ന് കേട്ടു. നന്നായി എഴുതിയിരിക്കുന്നു. സംഗീതം വളരെ മനോഹരം. ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ് ഈ പാട്ട്.
4. പൂങ്കുയിലേ, പൂങ്കുയിലേ...
(ആല്ബം: കോഫി @ എം.ജി.റോഡ് |2008| - ദിവ്യ.എസ്.മേനോന് [ബ്ലോഗ്], വിനീത് ശ്രീനിവാസന്, ഷാന് റഹ്മാന് | വിനീത് ശ്രീനിവാസന്)
- എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സുഹൃത്തിന് ഞാന് ഡെഡിക്കേറ്റ് ചെയ്യുന്ന പാട്ട്. ഈ പാട്ടിന്റെ വരികള്ക്ക് എന്റെ ജീവിതവുമായി വളരെ സാമ്യമുണ്ട്. അല്ല, എന്റെ ജീവിതം തന്നെയാണ് ആ വരികളില് പ്രതിഫലിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ചിലര് കടന്നുവരുമ്പോള് നമ്മുടെ ജീവിതം വല്ലാതെ മാറും. അത് തന്നെയാണ് ഈ പാട്ടില് വിനീത് കാണിച്ചു തരുന്നത്. മനോഹരമായ വരികള്. ഗായിക ദിവ്യ വളരെ മനോഹരമായി പാടിയിരിക്കുന്നു. തികച്ചും പ്രണയം തുളുമ്പുന്ന ശബ്ദം (സുജാതയെ പോലെ). കേട്ടപ്പോള് ഒരുപാട് ഇഷ്ടം തോന്നി ഈ പാട്ടിനോട്. സ്വന്തം ജീവിതം പ്രതിഫലിക്കുന്ന എന്തും ആരും ഇഷ്ടപ്പെടും അല്ലേ?
5. വാനമ്പാടി ആരെ തേടുന്നു നീ...
(ആല്ബം: നിലാവിന്റെ കയ്യൊപ്പ് |2003| - സുജാത, എം.ജി.ശ്രീകുമാര്, എസ്.രമേശന് നായര്, മനു രമേശന്)
- ഈ പാട്ട് എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്. തികച്ചും മനോഹരമായ വരികള്. സ്നേഹത്തിന്റെ പ്രതിഫലനം. പ്രണയത്തിന്റെ ആവിഷ്കാരം. അച്ഛന്റെ വരികള്ക്ക് മകന് മനു അതിമനോഹരമായി സംഗീതം നല്കിയിരിക്കുന്നു. ഞാന് എന്റെ ഏകാന്ത നിമിഷങ്ങളില് കണ്ണുമടച്ചിരുന്നു ഈ പാട്ട് കേള്ക്കും. എന്റെ മനസ് അപ്പോള് അതിമനോഹര പ്രണയത്തിന്റെ ഏതോ ഒരു ലോകത്തില് എത്തും. എന്തു രസമാണ് അത്..! സുജാതയുടെ സ്വതസിദ്ധമായ ആ പ്രണയം തുളുമ്പുന്ന, നാണം നിറഞ്ഞ പെണ്കുട്ടിയുടെ ശബ്ദം ഈ ഗാനത്തിന് മാറ്റുരയ്ക്കുന്നു. എം.ജിയും നന്നായി പാടി. മൊത്തത്തില് ഈ ഗാനം ഒരു ഉല്സവം പോലെ തന്നെയാണ് എന്ന് പറയാതെ വയ്യ. ഈ ആല്ബത്തിലെ എല്ലാ പാട്ടുകളും മനോഹരമാണ്... നിങ്ങള് ഈ ആല്ബം മുഴുവന് കേള്ക്കണം എന്നാണു എന്റെ അഭിപ്രായം...
6. ചിത്രമണിക്കാട്ടില് ...
(സിംഫണി |2004| - കൈതപ്രം, ദീപക് ദേവ് | ഐ.വി.ശശി)
- ദീപക് ചേട്ടന്റെ സംഗീതം ഒരു പ്രത്യേകതയുള്ളതാണ്. വളരെ ടെക്നിക്കല് ആയിട്ടാണ് അദ്ദേഹം സംഗീതം ചെയ്യുന്നത്. എനിക്ക് ദീപക് ദേവിന്റെ എല്ലാ പാട്ടുകളും ഇഷ്ടമാണ്. "ചിത്രമണിക്കാട്ടില്..." വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒന്നാണ്. അതിന്റെ മനോഹരവും അര്ത്ഥമുള്ളതുമായ വരികള്, സംഗീതം, അങ്ങനെ എല്ലാം. (കാണാന് കൊള്ളില്ല). ഞാന് എന്റെ ആദ്യ മൊബൈല് വാങ്ങിയത് 2008 ഫെബ്രുവരി ആണ്. അന്ന് ഞാന് ആദ്യമായി കമ്പ്യൂട്ടറില് കണക്ട് ചെയ്ത ഫോണില് ഈ പാട്ടും സ്റ്റോര് ചെയ്തു. അത് പിന്നെ റിങ്ങ് ടോണ് ആയിട്ട് കേട്ടപ്പോള് പാട്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലെ മ്യൂസിക് നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. (അടുത്ത ആഴ്ച കഴിയുമ്പോള് ഫോണിന്റെ ഒന്നാമത്തെ ജന്മദിനം ആണ്). ഇന്നും, ഇപ്പോഴും എന്റെ റിങ്ങ് ടോണ് ഈ പാട്ട് തന്നെയാണ്.
ഇനിയും കുറച്ചു പാട്ടുകള് കൂടിയുണ്ട്. ഈ പറഞ്ഞ പാട്ടുകള് കഴിഞ്ഞു വരുന്നവ. ആ പാട്ടുകളുടെ എല്ലാ വിവരങ്ങളും അറിയില്ല. എന്നാലും ഇവിടെ എഴുതാം...
ചെന്താര് മിഴി... (പെരുമഴക്കാലം |2007| - കമല്),
നീയെന് സുന്ദരി... (സത്യം |2004| - വിനയന്),
തൊട്ടുരുമ്മിയിരിക്കാന് കൊതിയായി... (രസികന് |2004| - ലാല് ജോസ്)
തങ്കത്തിങ്കള് താരൊളിയെ... (ലങ്ക | 2006 | - സാജന്)
ഇനിയും വരും... ഇനിയും ഗാനങ്ങള് വരും, കാതിലും മനസിലും തേന്മഴ പെയ്യിക്കാന്...
എനിക്കും ഉണ്ട് കുറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട പാട്ടുകള്. അതെല്ലാം ഇവിടെ എഴുതുകയാണ്...
1. കാണുമ്പോള് പറയാമോ...
(ഇഷ്ടം |2001| - കെ.എസ്.ചിത്ര, യേശുദാസ്, കൈതപ്രം, മോഹന് സിതാര | സിബി മലയില്)
- പ്രിയപ്പെട്ടവര് പാടുമ്പോള് ആ പാട്ട് നമുക്കും പ്രിയപ്പെട്ടതാകുന്നു.
2. സുഖമാണീ നിലാവ്...
(നമ്മള് |2002| - ജ്യോത്സ്ന, വിധു പ്രതാപ്,(വരികള് ആരെന്നു അറിയില്ല), മോഹന് സിതാര | കമല്)
- എന്തൊരു അടിപൊളി പാട്ടാണ്...!! മനസ്സില് അല്പമെങ്കിലും പ്രണയം സൂക്ഷിക്കുന്ന എല്ലാരും ഈ പാട്ട് ഇഷ്ടപ്പെടും. ഉറപ്പ്...! പിന്നെ, സംഗീതം ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ആരും ഈ പാട്ട് കേട്ടിരുന്നുപോകും... എന്റെ അറിവില് തന്നെ ഈ പാട്ട് ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ട്. വര്ണിക്കാന് കഴിയാത്ത അത്ഭുതം ആണ് ഈ പാട്ട്.
3. ഏതോ ജലശംഖില്...
(മൈ മദേഴ്സ് ലാപ്ടോപ് |2008| - സോണിയ, റഫീഖ് അഹമ്മദ്, ശ്രീവല്സന്. ജെ. മേനോന് | രൂപേഷ് പോള്)
- ഞാന് എന്നെന്നും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു പാട്ട്. വരികളില് നിറയെ ജീവന്റെ തുടിപ്പുകള് എനിക്ക് അനുഭവിക്കാന് കഴിഞ്ഞ ഒരു പാട്ട്. സോണിയ അത് വളരെ മനോഹരമായി പാടിയിരിക്കുന്നു. റഫീഖ് ആദ്യമായി സിനിമയില് വന്നതാണ് എന്ന് കേട്ടു. നന്നായി എഴുതിയിരിക്കുന്നു. സംഗീതം വളരെ മനോഹരം. ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ് ഈ പാട്ട്.
4. പൂങ്കുയിലേ, പൂങ്കുയിലേ...
(ആല്ബം: കോഫി @ എം.ജി.റോഡ് |2008| - ദിവ്യ.എസ്.മേനോന് [ബ്ലോഗ്], വിനീത് ശ്രീനിവാസന്, ഷാന് റഹ്മാന് | വിനീത് ശ്രീനിവാസന്)
- എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സുഹൃത്തിന് ഞാന് ഡെഡിക്കേറ്റ് ചെയ്യുന്ന പാട്ട്. ഈ പാട്ടിന്റെ വരികള്ക്ക് എന്റെ ജീവിതവുമായി വളരെ സാമ്യമുണ്ട്. അല്ല, എന്റെ ജീവിതം തന്നെയാണ് ആ വരികളില് പ്രതിഫലിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ചിലര് കടന്നുവരുമ്പോള് നമ്മുടെ ജീവിതം വല്ലാതെ മാറും. അത് തന്നെയാണ് ഈ പാട്ടില് വിനീത് കാണിച്ചു തരുന്നത്. മനോഹരമായ വരികള്. ഗായിക ദിവ്യ വളരെ മനോഹരമായി പാടിയിരിക്കുന്നു. തികച്ചും പ്രണയം തുളുമ്പുന്ന ശബ്ദം (സുജാതയെ പോലെ). കേട്ടപ്പോള് ഒരുപാട് ഇഷ്ടം തോന്നി ഈ പാട്ടിനോട്. സ്വന്തം ജീവിതം പ്രതിഫലിക്കുന്ന എന്തും ആരും ഇഷ്ടപ്പെടും അല്ലേ?
5. വാനമ്പാടി ആരെ തേടുന്നു നീ...
(ആല്ബം: നിലാവിന്റെ കയ്യൊപ്പ് |2003| - സുജാത, എം.ജി.ശ്രീകുമാര്, എസ്.രമേശന് നായര്, മനു രമേശന്)
- ഈ പാട്ട് എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാണ്. തികച്ചും മനോഹരമായ വരികള്. സ്നേഹത്തിന്റെ പ്രതിഫലനം. പ്രണയത്തിന്റെ ആവിഷ്കാരം. അച്ഛന്റെ വരികള്ക്ക് മകന് മനു അതിമനോഹരമായി സംഗീതം നല്കിയിരിക്കുന്നു. ഞാന് എന്റെ ഏകാന്ത നിമിഷങ്ങളില് കണ്ണുമടച്ചിരുന്നു ഈ പാട്ട് കേള്ക്കും. എന്റെ മനസ് അപ്പോള് അതിമനോഹര പ്രണയത്തിന്റെ ഏതോ ഒരു ലോകത്തില് എത്തും. എന്തു രസമാണ് അത്..! സുജാതയുടെ സ്വതസിദ്ധമായ ആ പ്രണയം തുളുമ്പുന്ന, നാണം നിറഞ്ഞ പെണ്കുട്ടിയുടെ ശബ്ദം ഈ ഗാനത്തിന് മാറ്റുരയ്ക്കുന്നു. എം.ജിയും നന്നായി പാടി. മൊത്തത്തില് ഈ ഗാനം ഒരു ഉല്സവം പോലെ തന്നെയാണ് എന്ന് പറയാതെ വയ്യ. ഈ ആല്ബത്തിലെ എല്ലാ പാട്ടുകളും മനോഹരമാണ്... നിങ്ങള് ഈ ആല്ബം മുഴുവന് കേള്ക്കണം എന്നാണു എന്റെ അഭിപ്രായം...
6. ചിത്രമണിക്കാട്ടില് ...
(സിംഫണി |2004| - കൈതപ്രം, ദീപക് ദേവ് | ഐ.വി.ശശി)
- ദീപക് ചേട്ടന്റെ സംഗീതം ഒരു പ്രത്യേകതയുള്ളതാണ്. വളരെ ടെക്നിക്കല് ആയിട്ടാണ് അദ്ദേഹം സംഗീതം ചെയ്യുന്നത്. എനിക്ക് ദീപക് ദേവിന്റെ എല്ലാ പാട്ടുകളും ഇഷ്ടമാണ്. "ചിത്രമണിക്കാട്ടില്..." വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒന്നാണ്. അതിന്റെ മനോഹരവും അര്ത്ഥമുള്ളതുമായ വരികള്, സംഗീതം, അങ്ങനെ എല്ലാം. (കാണാന് കൊള്ളില്ല). ഞാന് എന്റെ ആദ്യ മൊബൈല് വാങ്ങിയത് 2008 ഫെബ്രുവരി ആണ്. അന്ന് ഞാന് ആദ്യമായി കമ്പ്യൂട്ടറില് കണക്ട് ചെയ്ത ഫോണില് ഈ പാട്ടും സ്റ്റോര് ചെയ്തു. അത് പിന്നെ റിങ്ങ് ടോണ് ആയിട്ട് കേട്ടപ്പോള് പാട്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലെ മ്യൂസിക് നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. (അടുത്ത ആഴ്ച കഴിയുമ്പോള് ഫോണിന്റെ ഒന്നാമത്തെ ജന്മദിനം ആണ്). ഇന്നും, ഇപ്പോഴും എന്റെ റിങ്ങ് ടോണ് ഈ പാട്ട് തന്നെയാണ്.
ഇനിയും കുറച്ചു പാട്ടുകള് കൂടിയുണ്ട്. ഈ പറഞ്ഞ പാട്ടുകള് കഴിഞ്ഞു വരുന്നവ. ആ പാട്ടുകളുടെ എല്ലാ വിവരങ്ങളും അറിയില്ല. എന്നാലും ഇവിടെ എഴുതാം...
ചെന്താര് മിഴി... (പെരുമഴക്കാലം |2007| - കമല്),
നീയെന് സുന്ദരി... (സത്യം |2004| - വിനയന്),
തൊട്ടുരുമ്മിയിരിക്കാന് കൊതിയായി... (രസികന് |2004| - ലാല് ജോസ്)
തങ്കത്തിങ്കള് താരൊളിയെ... (ലങ്ക | 2006 | - സാജന്)
ഇനിയും വരും... ഇനിയും ഗാനങ്ങള് വരും, കാതിലും മനസിലും തേന്മഴ പെയ്യിക്കാന്...
Wednesday, January 21, 2009
കോളേജില് പോയില്ലാ... ബോറടി...
ഇല്ല. കോളേജില് പോയില്ല. പ്രൊജക്റ്റ് ചെയ്യുന്നു. 19 മുതല് ക്ലാസ്സ് തുടങ്ങി. ക്ലാസ്സ് അല്ല, അറ്റന്റന്സ് തുടങ്ങി.
ഇപ്പൊ കോളേജില് പോകാതെ വല്ലാതെ ബോറടി... ഒരു രസമില്ല. കോളേജില് പോയി എല്ലാരോടും കൂടി അടിപിടി കൂടി തമാശ പറഞ്ഞു രസിക്കാമായിരുന്നു...
ഇനി എന്നാണു കോളേജിലേക്ക്... എന്നെങ്ങിലും പോകണം, എല്ലാരും ഒരുമിച്ചു കൂടണം... എന്നിട്ട് ആഘോഷിക്കണം... കോളേജ് ലൈഫ്.. തീരാറായി... ഇനി കുറച്ചു ദിവസങ്ങള് മാത്രം...
കാത്തിരിക്കാം......
ഇപ്പൊ കോളേജില് പോകാതെ വല്ലാതെ ബോറടി... ഒരു രസമില്ല. കോളേജില് പോയി എല്ലാരോടും കൂടി അടിപിടി കൂടി തമാശ പറഞ്ഞു രസിക്കാമായിരുന്നു...
ഇനി എന്നാണു കോളേജിലേക്ക്... എന്നെങ്ങിലും പോകണം, എല്ലാരും ഒരുമിച്ചു കൂടണം... എന്നിട്ട് ആഘോഷിക്കണം... കോളേജ് ലൈഫ്.. തീരാറായി... ഇനി കുറച്ചു ദിവസങ്ങള് മാത്രം...
കാത്തിരിക്കാം......
Monday, January 12, 2009
പുതു വര്ഷം... ജീവിതം ahead...!
2009 ഇങ്ങെത്തി, അതിനിടെ 12 ദിവസങ്ങളും കടന്നു പോയി... നോക്കണേ, കാലം കടന്നു പോകുന്ന ഒരു സ്പീഡ്...!
പലപ്പോഴും കേട്ടിട്ടുണ്ട്, ഇപ്പൊ സമയത്തിന് "ഭയങ്കര" സ്പീഡ് ആണ് എന്ന്. എന്താ, അത് സത്യമാണോ? പണ്ടും ഇന്നും നമ്മുടെ ക്ലോക്ക് ഒരേ സ്പീഡില് തന്നെയല്ലേ പോകുന്നത്? അതെ. പിന്നെ എന്താ?
നമ്മുടെ ജീവിതം ഫാസ്റ്റ് ആയി. അതാണ് കാരണം.
ഇനി നാളെ കോളേജില് രജിസ്ട്രേഷന് ചെയ്യാന് പോകണം. അവസാന സെമസ്റ്റര് ആണ്. നോക്കിക്കോ, ഈ സെമസ്റ്ററില് ഞാന് 100% ഹാജര് വാങ്ങും. കഴിഞ്ഞ തവണയൊക്കെ കിട്ടിയില്ല. ഇനി എത്ര പനി പിടിച്ചാലും ഞാന് പോകും... കോളേജ് മുഴുവന് പനി പകര്ന്നു പിടിച്ചാലും സാരമില്ല. അയ്യട... അങ്ങനെ ഇപ്പൊ ഹാജര് കുറവായി പ്രശ്നം ഉണ്ടാകണ്ടല്ലോ... ഹാ...
പിന്നെ പുതിയ പണികള് തരപ്പെടുത്തണം... ഈ വര്ഷം മുതല് സ്വന്തം ജീവിതത്തിന്റെ വഴികള് കണ്ടെത്തണം... ഹാ, ജീവിതം, ahead!
പലപ്പോഴും കേട്ടിട്ടുണ്ട്, ഇപ്പൊ സമയത്തിന് "ഭയങ്കര" സ്പീഡ് ആണ് എന്ന്. എന്താ, അത് സത്യമാണോ? പണ്ടും ഇന്നും നമ്മുടെ ക്ലോക്ക് ഒരേ സ്പീഡില് തന്നെയല്ലേ പോകുന്നത്? അതെ. പിന്നെ എന്താ?
നമ്മുടെ ജീവിതം ഫാസ്റ്റ് ആയി. അതാണ് കാരണം.
ഇനി നാളെ കോളേജില് രജിസ്ട്രേഷന് ചെയ്യാന് പോകണം. അവസാന സെമസ്റ്റര് ആണ്. നോക്കിക്കോ, ഈ സെമസ്റ്ററില് ഞാന് 100% ഹാജര് വാങ്ങും. കഴിഞ്ഞ തവണയൊക്കെ കിട്ടിയില്ല. ഇനി എത്ര പനി പിടിച്ചാലും ഞാന് പോകും... കോളേജ് മുഴുവന് പനി പകര്ന്നു പിടിച്ചാലും സാരമില്ല. അയ്യട... അങ്ങനെ ഇപ്പൊ ഹാജര് കുറവായി പ്രശ്നം ഉണ്ടാകണ്ടല്ലോ... ഹാ...
പിന്നെ പുതിയ പണികള് തരപ്പെടുത്തണം... ഈ വര്ഷം മുതല് സ്വന്തം ജീവിതത്തിന്റെ വഴികള് കണ്ടെത്തണം... ഹാ, ജീവിതം, ahead!
Friday, January 02, 2009
സ്വാഗതം 2009...!
അങ്ങനെ ഒരു പുതിയ വര്ഷം കൂടി പിറന്നു വീണു. 2009. ഇനി ഈ വര്ഷം അടിപൊളിയാക്കണം. സ്വപ്നങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും മാത്രമാണ് എല്ലാരുടെയും മനസ്സില് നിറയെ... അതൊക്കെ സഫലമാകട്ടെ എന്ന് തന്നെ വിചാരിക്കാം.
ഇന്നു ജനുവരി 2. ഇന്നു ഒത്തിരി സന്തോഷിക്കുകയായിരുന്നു. നല്ല രസമുള്ള ഒരു ദിവസം. ഏറെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു. എന്താണ് കാരണം...? കോളേജില് പോയതുകൊണ്ടാകും അല്ലേ?
ഇനി കുറച്ചു പരീക്ഷകള് കൂടി ബാക്കിയുണ്ട്... (തലകുത്തിനിന്നു) പഠിക്കണമല്ലോ... (ഈ നല്ല ദിവസത്തിലാണോ സുഹൃത്തെ പരീക്ഷക്കാര്യം... എന്ന് ഒരു ചോദ്യം മനസ്സില് ഉണ്ടോ? ഞങ്ങള്ക്ക് അതൊരു ശീലമായിപ്പോയി... ഓണവും വിഷുവും പരീക്ഷയുമൊക്കെ ഒരുപോലെ തന്നെ... ഹൊ...)
എന്തൊക്കെയാണ് നിങ്ങളുടെ പുതുവര്ഷ പ്രതിജ്ഞകള്? എനിക്ക് ഒന്നുമില്ല കേട്ടോ...
വീണ്ടും കാണാം... അതുവരേക്കും ബൈ...
ഇന്നു ജനുവരി 2. ഇന്നു ഒത്തിരി സന്തോഷിക്കുകയായിരുന്നു. നല്ല രസമുള്ള ഒരു ദിവസം. ഏറെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു. എന്താണ് കാരണം...? കോളേജില് പോയതുകൊണ്ടാകും അല്ലേ?
ഇനി കുറച്ചു പരീക്ഷകള് കൂടി ബാക്കിയുണ്ട്... (തലകുത്തിനിന്നു) പഠിക്കണമല്ലോ... (ഈ നല്ല ദിവസത്തിലാണോ സുഹൃത്തെ പരീക്ഷക്കാര്യം... എന്ന് ഒരു ചോദ്യം മനസ്സില് ഉണ്ടോ? ഞങ്ങള്ക്ക് അതൊരു ശീലമായിപ്പോയി... ഓണവും വിഷുവും പരീക്ഷയുമൊക്കെ ഒരുപോലെ തന്നെ... ഹൊ...)
എന്തൊക്കെയാണ് നിങ്ങളുടെ പുതുവര്ഷ പ്രതിജ്ഞകള്? എനിക്ക് ഒന്നുമില്ല കേട്ടോ...
വീണ്ടും കാണാം... അതുവരേക്കും ബൈ...
Subscribe to:
Posts (Atom)
വൈദ്യുതിയില്ലാത്ത ലോകം
മുൻപ് Quoraയിൽ ഒരു ചോദ്യത്തിന് എഴുതിയ ഉത്തരം. എഴുതി തുടങ്ങിയപ്പോൾ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടാൻ തുടങ്ങി, എഴുതി തീർത്തപ്പോൾ വലിയ ഒരു കഥ പോലെ ആയി. അതെടുത...
-
കോളേജ് ജീവിതം കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം ഞങ്ങള് തിരുവനന്തപുരത്തു താമസിക്കുന്ന കുറെ സുഹൃത്തുക്കള് മിക്കവാറും അവധി ദിവസങ്ങളില് ഒത്തുകൂടുകയും, സിനിമ ക...
-
മഴയെ സ്നേഹിച്ച പെണ്കുട്ടി. ഓരോ തവണ മഴ പൊഴിയുമ്പോഴും അവള് മതിമറന്നു സന്തോഷിച്ചു. ഓരോ തുള്ളി മഴയും അവളുടെ മനസ്സില് ആയിരം മുത്തുകള് വാരി...
-
അടുത്തിടെയാണ് ഒരു തവളയുടെ ഫേസ്ബുക്ക് പ്രൊഫൈല് ശ്രദ്ധയില്പ്പെട്ടത്. ഓപ്പണ് ചെയ്തു നോക്കിയപ്പോള് കൌതുകമുളവാക്കുന്ന കുറെയേറെ പോസ്റ്റുകള...